RUHUM ÇÜRÜDÜ...
Geride bıraktık ömrü vesselam,
Ne bir dost, ne akran, yâren kalmadı.
Gönlümüz dolsa da çıkmıyor kelam,
Ömür küpü doldu, çilem dolmadı.
Bor'da pazar bitti, Niğde ıradı,
Alıp satacağım tükendi artık.
Bilmem sattıklarım kime yaradı;
Bazen elden verdik, kimine tarttık.
Verdik de, geriden ele sattılar,
Sırtları taşımaz böyle bir yükü.
Helalimi haram mala kattılar,
Dilerim satanın kurusun kökü.
Dizlerim çıkmıyor artık yokuşu,
Yürek sancılarım dışa vuruyor.
Yine viranenin öten baykuşu,
Geleceğe saatleri kuruyor.
Gecenin ardından şafak sökmüyor,
Ardı, önü kara bir zamandayız.
Güvendiklerimiz yüze bakmıyor,
Derman kâr eylemez ah amandayız.
Elveda güzellik, ömre elveda,
Ne et kaldı, ne ot; güller kurudu.
Olsa bin yıl daha, verilse vâde;
Nice tuzaklarda rûhum çürüdü...
29.12.2019
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Ruhum Çürüdü... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
10.12.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
