Hilaf yok
Haşa..!
İnanmayan tülek kuşlara sorsun.
Duyuyorum yere inene dek seslerini
Bilhassa da beyaz tüylerin...
Hani ki bir kuş göz kırpsa;
Onu da duyuyorum.
Ah...
Bir rüzgarı var ki o kirpiklerin,
O rüzgarın da mest eden bir sesi...
Bir de hazan yaprakları;
Daldan koparken değil, süzülürken havada.
Öyle bir süzülüşü var ki ıslıkla
Kulağımı kapatsam-sesini görüyorum-.
Ama asıl beni rahatsız eden
Söylen(e)meyen sözlerinkisi...
Allah düşmanıma vermesin işitmeyi bu sesi.
Sanki ucu arşa değen bir çelik merdivenin başından aşağıya,
Binlerce demir bilye dökmüşler...
Düştükçe yankılı,
Yankılandıkça çınlatan,
Çınladıkça yaklaşan,
Yaklaştıkça başa saran.
O sesler ki sanki delirtmeye and içmişler...
İstanbul: 23.5.2024 11:59:00
