Demem o ki! Bu dünyaya gelmeden kesilmiþ bel baðým kýrmýzý mý pembe mi Gözyaþlarým gizli daðlarda odalarda kayboldu eksik gedikleri yazýldý adým adým kara adým kirli tüm suç kadýnlýða atýlmýþ ar ilmeði bana sev deselerdi bilmezdim sevginin iki bacak arasý olduðunu gövdem bu yaþta tarumar Ellerim çamur kimin umurunda meserret kimin kulu meserret elleri baðlý köle gözleri gamlý baykuþ bilir misin oðul! Acýlar ne zaman gün alýrsa bende yol alacaðým hasta anam ve babam yollarýna yakýn köy diyorlar aha þu karþý daðýn arkasý uçlarýna deli dað eteklerine kýzýl göynek derler birde hikayesi vardýr yedi cet anlatýlan sekiz düvel yayýlan kör ve saðýr acýlarýn ýþýltýsý gelir zirvesinden ayþo kýzla kerem oðlanýn aþký yarým kalmýþ bu kuþ uçmaz kervan geçmez dað baþlarýnda ki kaç gelinin tacýdýr bu sevda çiçekleri kuþburnu dallarý ökse otlarý öksüz çocuklarýn nidasý demem o ki bu aymazlarýn gidiþi bu güçlülerin direnci lafta meserretin günahlarý kim yarattý bu iklimi kim yaktý kulun kula çirkefini elleriniz çizdi bu kara yazýyý gözleriniz öteledi duyguyu insaný sevgi güzel insanlarýn mezarýnda gitti...                     geri gelir mi bilmiyorum bir daha gün doðumlarýna...