Ne söylesem
Ve hatta seslenmeden boyun büksem
Sine-i melalinde her ne kalmýþsa bilmem serdetsen
Nazarýný gizlesen, edebi hiçlesen, sile gelenle yetinip çekip gitsen
Ar etmeyeceðim, elemi nefeslenmeyeceðim, sadece hali avareline gülüp geçeceðim


Ne davet ettim
Ve nede nefesin hasredilenine buyur ettim
Maðrur bir düþüncenin kadriyle etrafýmdan habersizdim
Geldin, müsaade istedin, yaný baþýma oturuverdin ve garipsedim
Bilmem nedendir ve hangi gerekçedendir içini döktün, çileyle örtüþtüðünü gördüm


O an çaresizdim
Ne yapsam ve hatta ayaða kalkýp ayrýlsam
Ýçim elvermiyordu, hüzün sökün ediyordu, ne kadar acýydý
Sanki sen bir baþka diyardan gelmiþ, seçim hakký gasp edilmiþtin
Bir anlamda çaresiz köleydin, tabii olduðun örfün gailesinde yaþayan bir çileydin


Etrafa bakýyorum
Ne kadar nisa nefesi varsa durmadan akýyordu
Kimi telefon muhabbetinde, kimi dondurma yalama derdindeydi
Sigara içenler bir marifetin derdiyle, gülmelerin kriziyle, sesin ahenksizliðiyle
Senin halinden ve içine düþtüðün gariplikten kayýtsýz olarak ve seni anlamayarak


Manadan kopmuþ
Maksadýna ram olmuþ, garip nefesle kaybolmuþ
Ülfeti unutmuþ, erdemi yok olmuþ, enteresan kokulara adanmýþ
Ne kadar tensellik varsa, zevk þayet buysa, maskaralýk makamsa onun olsun
Senin çektiðin çile, sabrýn ibriðinden içilince, gözlerin kendinden geçince baht kime


Söyleme artýk yeter
Zannettiðim adamlýktan ne kadar uzakmýþým meðer
Ne arifi bilirim ve ne de velinin nefesine eriþirim, ah kuytu fakirliðim
Kime þimdi ne söylerim, bigane kalan yürek için ne derim, elbette ki niyaz ederim
Kalan ömrün için, hasrettiðin fedakârlýk kimin için bir seçim, vuslat aþk için ilim



Mustafa CÝLASUN