Kaç şiir eder sence ayrılık,
Kaç takvim...
Eğer akşamları aklından
Geçiyorsam,
Cevap kalbinde, sevgilim...
Bil ki kalbim, kalbine yakın.
Ben seni anmak üzerine
Kurmuşum saatleri.
Özlediğin vakitlerde kör,
Kütük pişmansan,
Beni bulacağın adresimi
Unutma sakın...
Nefesin, nefesime yakın.
Söz, bir şey sormayacağım
Desem de kendime...
Huzura olan bağlılığından
Ne zaman usandın?
Gece kelebeği kanatlarını
Ne zaman yaktın?
Uzun süren her şey sessiz...
Bil ki sesin, sesime yakın.
“Al,” dedi annem, “bunları
Hatırlayacağın gibi sakla.”
Birkaç yaş, biraz hüzün
Olay mahallinde bulundu!
Dedim, “Onun değildir...”
Kalpten kalbe bir pencere vardır,
Bil ki camda yüzün, yüzüme yakın.
