Online Üye
Online Ziyaretçi
Çocukluğum
Babam sahur vakti annemi rahatsız etmez, kalkar akşamdan annemin bana mali moli olmasın diye sıkı sıkı tembih ederek yaptığı ve sonra tencereden düz bir tepsiye dökerek soğuttuğu çılbırı tereyağı dökerek ısıttığı, yanında aynı özenle tereyağıyla yeni bir lezzet için kızarttığı pideyle sunduğu menüyü yemek üzere kalkardık.
Daha ufak yaşlarda sahurlara uyanır, babam tarafından zorla uyutulurduk. Yat uyu 'sana oruç farz değil' azarlarıyla uyumaya zorlanır, anne merhametinin baskın çıkmasıyla bazen zafer elde eder, bu muhteşem sofraya kavuşurduk.
Oruç bize bir mükâfattı. Zaten yemekle arası olmayan biz cılız yavruların muhallebi sevdası hiç de yadırganacak bir şey olmamalı o ortamda.
Benden iki yaş küçük kardeşimi hayal meyal iple yapılmış salıncakta sallayıp düşürdüğümü hatırlıyorum, sonradan öğrendiğime göre abim de beni aynı kazaya uğratmıştı, hem de bir kaç kere.
Benden küçük kardeşimin ben süt çocuğu iken -henüz 8 aylık- annemin karnına düştüğünü, benim yeterince süt emmediğim için cılız bir çocuk olduğumu, sağlıksız büyüdüğümü söylemekten geçemeyeceğim. çocukluk günlerinde ciğerlerimi duman kaplamıştı. Doktor tarafından 'ne iyi yiyeceğiniz varsa ona yedirin, sonra ahınız kalmasın" dediğini, babamın da çok sevdiği balını yedirdiğini ve bu bal etkisiyle ciğerlerimin kurtulduğunu anlatır annem.
Oysa bir büyük abimden önce doğan abimin ismini yaşatıyorum. Onun bebekken ölümü benim onun ismini almama sebep olmuş. Oysa ebem olan annemin ninesi Ayşe kadın, o mübarek insan bana dedemin adını koymuştu ve bu ad benim göbek adım olarak kalmıştı. Ben de bu adı mahlasımın ilk adı olarak almış, onu Yahya Kemal'den esinlenerek kemalle birleştirmiştim.
Bir büyük abimiz daha varmış, babam askerdeyken annem süte doğradığı ekmeği iyi eritemeyerek boğulmasına sebep olmuştu. Adı Âdem'di ama onun ismi bir daha hiç kimseye verilmedi. Oysa bizim aile de hatta sülale de bu ada hiç ilgi olmadı. Benim adım ise çok fazla kullanılan, bu yüzden çok fazla karıştırılan bir ad.
Büyük abim Mustafa babama hiç bir zaman baba dememiş, onu ninemin çağrısından esinlenerek ismiyle çağırmış bu yüzden babamla yıldızları hiç barışmamıştı.
Abim kunduracı çırağıydı. Sabah gider, akşam gelirdi. Babam ondan namaz kılmıyor diye şikâyet ederdi. Onu okutmamıştı, ilkokula bile göndermemişti. Annem bunu hep söylemiş, en son mirastan ona biraz fazla pay verdirerek vicdanını tatmin etme yoluna girmişti.
Bizim okula gitme vaktimiz gelmişti. Bizim derken aslında abimi kast ediyorum. Yaşı yedi olmuş ama benimle birlikte yazıldığı için resmi yaşı 2 eksik kalmıştı. Bu yüzden ikimiz beraber ben 5 yaşında o yedi yaşındaydık.