İçimde Kıyamet...
Hangi güle baksam, dalında bülbül;
Sonunda varacak gülşen kalmadı.
Kırlara yöneldim, açmamış sümbül,
Gönlüme ne bir dost, rûşen kalmadı.
İçimde kıyamet günü hayâli,
Azap hücrelerim henüz dolmadı.
Taşır mı bir insan bunca vebâli,
Benim efkârıma düşen kalmadı.
Beynimi kurcalar bitmeyen koşu,
Neden karıncalar gemi almadı?
Ben kiminle çıktım bu son yokuşu;
Neler yazdığımı eşen kalmadı.
Tükendi mecâlim, bitti takatim,
Söyledim olmadı, yazdım olmadı.
Sonunda çöktü de şu topal atım;
Bir metre çukuru deşen kalmadı...
13.01.2014 Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
İçimde Kıyamet... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
9.02.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
