Bütün varlık içinde insan oldum ben insan
Canlılardan ayrıldım, akıl, fikir bendedir
İrademin yanında, kâh bütünüm kâh noksan
Zengin, fakir ayrıldım, üstün, hakir bendedir
Gündüz vakti güneşe, gece aya muhtacım
Fıtratımda saklıdır, güzel huya muhtacım
Acizlik genimde var, ekmek, suya muhtacım
Nasibimle yoğruldum inanç, şükür bendedir
Tek kudretin elinde, inancımla hür oldum
Mazluma kol kanatken, zulme sesi gür oldum
Tereddüt göstermeden özü sözü bir oldum
Sıddık gibi doğruldum, Ebu Bekir bendedir
Gönlüm çok sevdiğine, yanık bağır dururken
Nefsin hezeyanına, kulak sağır dururken
Omuzum da sağ cenah, daha ağır dururken
Benliğimden sıyrıldım, dua, zikir bendedir
Şiirlerde şuurum kalem kağıt sözlerken
Cemalini görmeye, sevdiğini özlerken
Mihman olduk dünyada vuslatını gözlerken
Kabristana çağrıldım münker nekir bendedir
İshak Aras ( mihman)
Söke Aydın
(
İnsanım Ben İnsan başlıklı yazı
Mihman tarafından
15.02.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
