Gözlerin firarda, izine vâsıl olamam

Zîlâlin düşer geceme, gayrı hülyâmla barışamam

Tutsam ellerin doya doya, teselli olur mu bu câna?

Hasretin sinemde bir kor, ben bu yangınla yaşayamam.

Bir sadâ idim vakitsiz, bâd-ı gam ile savruldum

Dergâh-ı dilde sen vardın, şimdi vîran kaldı yurdum

Alıp koysan toprağa, deva bulur mu bu yara?

Toprak dahi derman değil, ben artık sükûn bulamam.

Âhım düşer semaya, sessizliğimde kaybolur.

Açsam ellerim Mevlâ’ya, her duam yetim olur.

Tutup rüzgâra yakarsam, getirir mi seni bana?

Yokluğun hançer gülüm, ben bu hasretle solamam.

ش