Üþüyorum 

Issýz bir çölün ortasýnda, 

Isýnmak içinse;

Düþlerimi yaktým yaþamak pahasýna. 

Karanlýk

Ve gökyüzünde ay bile yok artýk, 

Alabildiðine yalnýzlýk, 

Yapýþ yapýþ bir yanlýlýk,

Uykusuz bir yorgunluk var ki omuzlarýmda,

Asýrlýk.

Çýplak ayaklarla çiðnediðim,

Verimsiz kum tepecikleriyse;

Günlerim.

Her bakýþta yaðmur beklentisi,

Bitmiþ, tükenmiþ, kalmamýþ 

Ve belki de hiç tutulmamýþ

Güzel günlerin esamesi.

Yaþadýklarýna üþümüþ,

Yaþamadýklarýna susamýþ,

Yara bere içinde kalmýþ,

Lime lime parçalanmýþ,

Geride býrakýlmýþ

Yine de yaþamýþ,

Bir adam,

Bir canlýlýk telaþý.

Nasipte olansa birkaç damla gözyaþý

Ve bedenin kaskatý naaþý.

Ve fakat

Ve ama

Ve lakin

Bu verimsizliðin altýnda yatan hazine için,

Gün gelecek o da sevinecek için için,

Öyle bir mutluluk olacak ki bu,

Sýðmayacak asla içine içi,

Diye umuyor gelecek için. 

Çünkü ustasý gibi o da biliyor;

“Umutsuz yaþanmýyor.”