Korkuyla uyanýrsan gecenin tam üçünde,
Kalbin hüzzam ülkesi aynadaki yüzünde.
Adýmý sayýkladýðýnda bir sonsuzluk göçünde
Yýktýðýn sarayýmý göreceksin hüznünde.
Bil ki seni unutmadým.

Bir gemi görürsen, yolu sana açýlan,
Gecesi senle dolan, gündüzü sende doðan.
Dinle o an martýlarý, aðýtlardan kaçýlan
Ve þafak vakti hayalinle aðaran.
Bil ki unutmadým.

Seher vakti uyanýp rüzgâr ile selâm sal,
Pencerende bülbüller þakýyorken zamansýz.
Mutluluk naðmesinde sen yeter ki mutlu kal,
Hasretin yangýnýnda ben yanarým dumansýz.
Bil ki unutmadým.

Gurbetlerden bir gurbet hatýrlarsan yaþlarla,
Pencerendeki kuþlar avucuna konarsa,
Çiçeklerin solarsa bahçendeki taþlarla,
Bir anda hüzün çöküp ciðerlerin yanarsa:
Bil ki seni düþünüyorum.
Bil ki seni hâlâ çok seviyorum.
Bil ki hâlâ seni bekliyorum.

(Selma Özden)