Bir hayalin peþinden uçtum gökyüzüne,

Ellerimde umutlarým,

Ayaklarým çýplak,

Yarý uykulu sabahlarým,

Uzun gagalý bir Kelaynak,

Ahmak mý ahmak

Masum bir al yanak;

Nesli mi tükeniyormuþ,

Bilerek mi üremiyormuþ,

Öyle bir þey.

Tüm yaþam alanlarým iþgal edilmiþ

Ve suçlu yine ben bilinmiþ,

Günah keçisini kaçýrmýþým,

Fidye isteyen aklýmla yanmýþým,

Her söylenene bir güzel kanmýþým.

Çocuksu bir çokluk,

Budala bir bolluk,

Bu deliliðe delil istemez yokluk,

Hani hepimiz dosttuk?

Kuþlar, aðaçlar, börtü böcek 

Ve çiçekler

Ve insanlar hepsinin benzi soluk.

Gözlerimden düþenler,

Geri çýkmaya üþenenler,

Benler, bizler, sizler,

Var olmayan düþler,

Jilet misali keskin düþünceler,

Ruhumu kanatan gülüþmeler,

Arkasý yarýn görüþmeler,

Ensesi kalýn dövüþmeler,

Yenilmeler,

Yenilenmeler,

Yinelenmeler,

Hepsi bir arada. 

Bir benim bu hikâyedeki eksik,

Her iliþkideki o meþhur toksik,

Elim kolum baðlý ve fikirlerim tutsak,

Ýþim gücüm doymak bilmeyen bir kursak.

Þu suçluyu bir bulsak,

Sanýk sandalyesine oturtsak,

Sonra bir aðlasak bir aðlasak.

Memnun oldum her tanýþmada lafýn geliþi,

Garantiledim ki ben bu ruhsal çöküþü,

Bundan sebeptir zararýmýn karý geçiþi,

Bir ben miyim bu dünyanýn ahmak keþiþi?

Ýntihara mý meyilli bu kürenin çekiþi?

Yaþamaya mý adanmýþ boyun eðiþi,

Kuðunun?