Tübingen
TÜBİNGEN
Dostum,
Sensiz Tübingen
Dereleri kurumuş
Kederli bir ırmak
Yaprakları sararmış gül
Gözyaşı dolu göle benziyor.
Işıkları yanmıyor
Taş meyhanelerin
İnsanlar değil
Sokaklar sallanıyor
Gün geçtikçe
Büyür içimde
Geceye karşı kin
Sensiz Tübingen
Yalan gibi çirkin.
Elimde kırmızı gülüm
Eşini yitirmiş
Turna gibi bağırıyorum.
Bir şafak daha söküyor sensiz
Kuşlar beni çağırıyor
Ben seni çağırıyorum.
(
Tübingen başlıklı yazı
Kara OSMAN tarafından
24.07.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
