Ben ezelden yaratana eðildim,
Bu kaderim benim,sana verildim,
iþte can de,iþte ruh de, sen bana,
emanetim sana,teslim edildim.
gelin damat gibi dünyaya geldik,
birbirini deli gibi severdik,
cicim yýllarýný hatýrla biraz!
günahsizken Cennetlerde gezerdik.
Gayemiz Rab`be verdiðimiz söze sadýk kalmaktý,
Önümüzdeki savaþa hazirlanmakti,
Hakkýn kanunlarýný baþ üstünde taþýyýp,
Sapkýnlara kanmayýp,sýnavý kazanmaktý.....
Aklýn balið olunca, ihanete baþladýn,
Beni unutarak fanilerden hoslandin,
kendin gibil maddeye sarilarak;
Taðutlan birleþip, beni diþladin.

Sen yaþadýn sandýn,beni çürüttün
Benliðinde düþmanlarý büyüttün,
Doymadin,doyamazsýn,kývranýp duruyorsun,
Çok iyi biliyorum,Cenneti arýyorsun......
Beni yýldýzlarda arama,yani baþýndayým,
bir yandan yaktýðýn ateþlerde kavrulurken,
diðer yandan; Ab-ý hayat yurdunu arzuluyorum.....
Herhalükarda seninlenim,
Emrine amadeyim,
beni nefsinin esiri edersen,
ben seni nasýl mutlu edeyim!?

Mustafaoglu ilyas, 2005