Has Bahçenin Sultanına
Gönlümün has bahçesi bir has nihale mekan.
Ateşten bir nehirdir aşkı ruhuma akan.
Ötelere bir sefer başlıyor her nefeste.
Karanfil dudakları yüreğe damlayan kan.
İçimde yara açar her kayıtsız bakışı.
Alır götürür beni ötelere akışı.
Tebessümü içimde açan eşsiz gül misal.
Bir mevsimde yaşatır baharı yazı kışı.
Gözümde tüter dem dem hasreti çayda buğu.
Bir yürüyüşü var ki sanırsın yüzer kuğu.
Soğuğu yakar teni dondurur hep yokluğu.
Ancak nefesi siler ruhumdaki boşluğu.
Suya iner akşamlar solarken erguvanlar.
Onun gül nefesiyle güle keser mekanlar.
Selâmı gelse yeter gam dağını yıkmaya.
Dal endamıyla mesrur takvimlerde zamanlar.
Has bahçesi gönlümün o nihale amade.
O benim yüreğimde kor ateşten ziyade.
Tutuşur yanar bağrım hasretiyle gün be gün.
Ülfetinden yoksunluk eder canı üftade.
Ankara,06.06.2010 İ.K
(
Has Bahçenin Sultanına başlıklı yazı
İbrahim Kilik tarafından
6.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
