Unutmak deðildi niyetim, bil ki seni,
Ellerim ateþ, gökyüzü bir avuç kardý.
Yýlýn en soðuk vaktinde, bir zemheri,
Ýçimde bir yangýn tek baþýna yanardý.

Yollarýna güller diktim, kardelen misali,
Sabrým tükendi, bitti bende takatim.
Hâlâ bekler gönlümün o sarý papatya visâli,
Vurdu bir tipi ansýzýn, dondu her saatim.

Karlarla örtülmeden bu tenim, dön geri,
Nereye koyayým bu vefasýz gülleri?
Ustam, dört bir yaným yine ayný zemheri,
Silmiyor zaman densiz geçen günleri.

Masamda mühürlenmiþ kaderim duruyor,
O son mektubun... Açmaya varmýyor elim.
Harfler buðulu, onun yokluðu kalbe vuruyor,
Gözümde donakalan tek bir mevsim: Zemherim...