Karınca Misali

Önümde kağıt,elimde kalem...
Çok şey yazmak geliyor içimden.
İçimdeki yangını mı ?
Dışımdaki yangını mı ? 
Dışarısı yanarken içimdeki yangın mı ?

Yana yana küllenmiş ateşim ; Bursa gibi,Karabük gibi.
Kor olmuş,köz olmuş ciğerim...
Alevler arasında kalmış ormandaki nadide çiçeğim,
Feryad-ü figan eder ama duyulmaz sesim.
Bir kuşun yada bir ahu ceylanın çığlığıyla kesilir nefesim...


Karınca misaliyim ; dua ederim,fidan dikerim,
Yanar yüreğim amma aleve erişmez elim..


Derler ki ; bir Nemrut vardı Allah düşmanı; nam-ı zelil,
Bir de İbrahim vardı Allah dostu; nam-ı Halil.
Ve Allah düşmanı zelil,Allah dostu Halil'i yakmak için ateş tutuşturdu.
O sırada Rabbim ''Ey ateş! İbrahim'e karşı serin ve esenlik ol.'' buyurdu.


Önce bir köpek peyda oldu,
Daha da alevlensin diye ateşe soluyordu.
Sonra bir karınca...
Sönsün diye ateşe koşuyordu ve şöyle dua ediyordu :
''Ağzımda bir damla su ve ben nahif karınca,
Yarab! Damlayı derya yap,ben ateşe varınca.''


Hani derler ya : ''Herkes sorumludur kendinden,
Rabbim ülkemizi korusun her türlü felaketten...

                                                                                            
                                                                                              Emre TURAN




( Karınca Misali başlıklı yazı Emre TURAN tarafından 31.07.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu