Gök kubbenin sırma örtüsüdür kutlu geceleri
Bir şarap sunar zaman, yokluk testisinden
İçtikçe çöker üstüme sonsuzluk heceleri
Kalbim, semazen gibi döner kendi içinde
Her ritminde bir kevn ü fesad ayazda
Bezm-i âlem kurulmuş: yıldızlar niyazda
Ey aşk! Sen ki ezelden beri bu meclisin ışığı
Aşka aşık olmuş aşkların aşığı
Adını andığımda, içimde kıyamet başlar
Kandil kandil yanar göğsümde levh-i mahfuz
Her harfi bir kevser, her nokta bir sır gibi
Sükûtta saklı bir nida: “Ol!” der bezm-i âlem
Ve ben, yokluğumla doğarım varlık gibi
Gözyaşıyla yıkanır ebrular, seccadeler
Melekler kalbimin kubbesine konar usulca
Bir gül düşer Arş’tan, kokusu ezelî bir hüküm
Dünya durur o an, var olur secdeyle hâkim
Ey bezm-i âlem! Ey yedi katın ötesinde ses!
Seninle başlar her şey, seninle çöker her hâl
Bir bakışınla donan âlemde ben bir âyîn, dilim lâl
Bir derviş gibi yanarım,
Senin aşkınla kemâle erer, aşkını anarım
Müjgân Akyüz Dündar
Bezm-i âlem, "ilahi aşkın ve varoluşun manevî buluşma yeri"
"kevn ü fesad", insanın iç dünyasındaki yaratılış ve yok oluş döngüsü (ruhsal gelgitleri)
(
Bezm-i Âlem başlıklı yazı
MüjganAKYÜZ tarafından
16.08.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
