flycan57 (Ayşe Uçar) Kuyu şiirine nazire,
izin ve ilham verdiği için teşekkürler
Giden zamanın göçüp giden insanların ve sevgilinin ruhunu
Kuyu suyu kuruyana, son damlası buhar olana kadar
Gizli bir diyarda saklar gönlüm
Benimse rüyalarımda yaşatmakta olduğum hayallerim
İstek ve dileklerimi diri tutmaktan
Çetele ağaçlarını yeniden yeşertmekten başka çarem yok
Zamanla unutur belki ellerim
Fakat kalbimde hep bir iz kalır, bir kök, bir dal
Rüzgârla savrulacak sandığım anılar
Gecenin sessizliğinde filizlenir yeniden
İşte bu yüzden,
Sevgiyi toprağa, umudu göğe yazıyorum
Kök salacak bir bahçe kurmak isterim gönlümde
Gidenlerin izinde, yenileri açacak çiçekler biriktiririm
Kuyu kurudu, ben öldüm yâr
Artık ne bir damla su ne bir nefes kaldı
Karanlıkta sessizleşen kalbim
Senden miras bir hasretle toprağa yaslandı
Giden zamanla göçüp gitti ruhum
Senden de geriye yalnız bir iz kaldı
Sevdanla kurumuş dudaklarımda
Bir son söz, bir çırpınış saklandı
Kuyu kurudu, ben öldüm yâr
Yine de bir umutla beklerim
Belki bir damla gözyaşın düşer de
Kurumuş toprağımda bir çiçek açar, kim bilir
Müjgân Akyüz Dündar
(
Kuyu başlıklı yazı
MüjganAKYÜZ tarafından
28.06.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
