Online Üye
Online Ziyaretçi
çaldıkça kapımızın zili
açtık sonuna kadar
her gelene
“hoş geldin, sefalar getirdin!” dedik
“kim o?” demedik hiçbir vakit
hem kapımızı açtık hem de yüreğimizi
rüzgâra bile buyur ettik bazen
gölgesini sürükleyen yorgun bulutlara bile
belki bundandır
hiç eksik olmadı soframızdan misafirler
hiç eksik olmadı yüreğimizden dertler
geldi biri, diğeri gitmeden
biri gül getirdi, diğeri hüzün
bir başkası sustu, sessizliğiyle doldurdu
odalarımızı
biz yine kapıyı ardına kadar açtık
gidenin ayak sesini uğurlarken
gelenin nefesini umut sandık
ve öğrendik ki
her çalan kapı, yeni bir imtihan
her konuk, kaderin yolladığı bir sır
her dert, yüreğe kazınan bir hatıra
bu nedenledir, hiç eksik olmadı
dertler, yüreğimizden