Online Üye
Online Ziyaretçi

Elini
tuttuğum yerde
filizleniyor
güz düşleri,
sararmış
yaprakların arasında
tomurcuklanıyor
eski baharlar.
Rüzgâr
usulca fısıldıyor adını,
dallarda
titreyen bir hatıra gibi.
Göz
kırpıyor yeniden bize
Eylül’ün
mahcup gülüşleri.
Gök,
yağmura gebe,
toprak
hasretle çatlamış.
Bir
damla düşse avuçlarımıza,
belki
umut yeniden yeşerecek.
Elimi
bırakma,
çünkü
her ayrılık bir solgun ağaç,
ve
her kavuşma
yeni
bir baharın müjdesi…