Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen
İsminle başlar her şey,
Ama harf değil, ses olur.
Bir rüzgâr gibi geçer içimden,
Ne dokunur ne geçer gider.
Sen,
Karanlığı delen bir kıvılcım,
Bilgiyi örten sırların ardında,
Bir gölgenin içinden yürüyensin.
Sen,
Kapalı kapıların ardındaki yankı,
Bir baharın habercisi,
Bir suskunluğun iç sesisin.
Sen,
Yolun kendisi değil,
Yolun neden var olduğunu anlatan.
Bir yön değil,
Bir yönelişsin.
Sen,
Gizli olanın örtüsü değil,
Gizlinin kendisi.
Bir sır değil,
Sırrın yankısısın.
Sen,
Zamanı tutan değil,
Zamanı unutturan.
Bir başlangıç değil,
Başlamanın sesisin.
Sen,
Kapıların ardında bekleyen değil,
Kapının neden kapandığını bilen.
Bir geçit değil,
Geçişin anlamısın.
Sen,
Yol gösteren değil,
Yolun neden unutulduğunu bilen.
Bir işaret değil,
İşaretin öncesisin.
Sen,
Sırları çözen değil,
Sırrınla saklanmasını bilen.
Bir anahtar değil,
Kapıyı açamayan anahtarın sessizliğisin.
Sen,
Zamanı başlatan değil,
Zamanın neden durduğunu fısıldayan.
Bir saat değil,
Saatin gölgesisin.
Sen,
Sesin kendisi değil,
Sesin yankısı.
Bir kelime değil,
Kelimenin suskunluğusun
Mehmet Aluç