Zeynebim
Küçücüktün ilk ayrıldığımızda
Söylerlerdi sana geleceğim günü
Beklerdin demir korkuluklu balkonda,
Annem de aman düşecek korkusu,
Sende babmm gelecek heyecanı
Benim babam niye hep gelmiyor derdin
İçim kıyılırdı ama cevabını veremezdim,
Gelince koşardın gücün yettiğince
Sarılırdın boynuma o yumuk ellerinle,
Sonra ben geldim ve sen büyüyordun
En çok masallarımı seviyordun
Ablanın gizli dinlemeleri arasında
Geziyorduk en güzel dünyalarda,
Seninle en güzel günlerdi aramızda
Sen bendin, ben sendim, kızım aslında
Aramız bozuldu günden güne,
Ben benzediğimizden oldu diyordum,
Sen aksine kötüsün diyordun
Sarılmıyordu artık o yumuk ellerin
Babam hiç gelmese der oldun zamanla
Daha doğmadan adını sevdiğim kızım
İnan çok koyuyor bu ayrılık bana,
Gerçeklerimiz masallar gibi olmasada,
Sen yine affet kırılma babana
En çok içten gülüşünü seviyorum kızım
Engel olduğumu düşününce gülüşüne,
Kendimden tiksiniyorum inan buna
Dedim ya Zeynebim olmasak da yanyana,
Kalbimdesin her an bunu sakın unutma!
(
Zeynebim başlıklı yazı
sair_lafi tarafından
10/9/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
