Başkalarını kurtardım ama kendime zaman kalmadı
Yollar açtım, yükler aldım,
Birinin gülüşü için kendi sessizliğime gömüldüm.
Geceleri uykusuz, gündüzleri yorgun,
Bir kahraman gibi değil, bir gölge gibi yaşadım.
Kırık saatler biriktirdim cebimde,
Her tik tak başkasına umut, bana eksiklik.
Bir çığlık sustuğumda, bir nefes verdim,
Ama kendi soluğum hep yarım kaldı.
Aynaya bakınca tanımadım kendimi,
Yüzümde başkalarının hikâyeleri vardı.
Ben neredeydim, ne zaman kayboldum?
Bir adım geri atsam, dünya mı dururdu?
Şimdi soruyorum kendime,
Kurtarmak mıydı görevim, yoksa unutulmak mı?
Belki de en büyük kurtuluş,
Kendine dönmeyi öğrenmektir sonunda.
(
Ben Kimim başlıklı yazı
yasin-semih-mert tarafından
25.10.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
