Online Üye
Online Ziyaretçi
BİRİNCİ BÖLÜM
Aylardan Ağustos’tu, yakıcı güneş vardı
Pancar tarlasındaydı, çalışmakta ırgatlar
Sancı tuttu Nigar’ı, dua edip yalvardı
Irgatların sesine karışmıştı feryatlar
İşte böyle bir günde, eyledi feryat figan
O pancar tarlasında, oğlu geldi dünyaya
Koşuşturdu insanlar, bulamadılar derman
Nigar ana sevindi, gerçek olan hülyaya
Uyanmıştı bir gece, kabus görüp rüyada
Irgat dolu traktör, devrildi yürek yakar
Yitirmişti Haydar’ı, yalnız kaldı dünyada
Çalışmak zorundaydı, yoksa ona kim bakar
İsteyenleri oldu, hamileydi o zaman
Tarlada doğan oğlu, adı kondu Bahtiyar
Ne çok çileler çekti, hayat vermedi aman
Daha çok gençti yaşı, hissetse de ihtiyar
Geçti zaman büyüdü, Bahtiyar delikanlı
Gülizar’a tutkundu, herkes bilir, aşikâr
Askerden de dönmüştü, sevecen, heyecanlı
Elde yok avuçta yok, olmadı hiç isyankâr
Ağanın oğlunun da onda var iken gözü
Varlıklı ailenin, kızı idi Gülizar
Nasıl isteyecekti, nasıl kesecek sözü
Bahtiyar’ın bahtına, esecekti bir rüzgâr
Gülizar’ın babası, bir kaç düşmanı vardı
Tarlasında yanyana çalışırken Bahtiyar
Tesadüf işte bu ya, hayatını kurtardı
Kurşun onu sıyırdı, kazanmıştı itibar
Hiç tereddüt etmedi, istedi verdi kızı
İmkansız olsa bile, gerçek oldu rüyalar
Sevdiğine kavuştu, dindi yürekte sızı
Yaradan’a şükretti, şükür dedi Bahtiyar
İKİNCİ BÖLÜM
Rüya olsa inanmaz, dünyalar onun oldu
Ondan mutlusu yoktu, sevdiği yanındaydı
Bir kıskançlık başladı, açılan güller soldu
Paylaşamadı Nigar, Bahtiyar farkındaydı
Oysa ki ne güzeldi, neden yoktu hoşgörü
Ne desin anasına, sevdiğiydi Gülizar
Çektiğini unuttu, oldu kulun nankörü
Biri ana biri yâr ne yapsaydı Bahtiyar
Belki torun gelirse sandı her şey düzelir
Yine de şükrederek, hiç etmedi intizar
Tek ümidi kalmıştı, yoksa elden ne gelir
Bebesini beklerken, çok mutluydu Bahtiyar
İşte o beklenen gün, geldi geliyor derken
Kucağına alınca, duymak ister iftihar
Sevdiğiydi Gülizar, sancısı tuttu erken
Derdinin çaresini, bulmak ister Bahtiyar
Bir telaş içindeydi, giderken kasabaya
Daha varamamışken, kan kaybetti Gülizar
Rengi sararıp soldu, çare yok kanamaya
Çok zorlukla yetişti, kahır çekti Bahtiyar
Ellerinden geleni, yapsalar da nafile
Kurtardılar çocuğu, melek oldu Gülizar
O güzelim annesi, gelmedi artık dile
Bahtiyar olamadı, Gülizar’sız Bahtiyar
Nigar ana üzgündü, bakakaldı toruna
Kaybetti sevdiğini, kavuşmuşken Bahtiyar
Pişmanlıklar yaşadı, oğlu da şaştı buna
Torununa ismini, o koymuşken Yadigâr
Türkmenoğlu yaşam zor, düzeltmek zaman aldı
Lodostan başlayarak poyraza döndü rüzgâr
Eşi, gelini gitti, sadece onlar kaldı
Nigar ana, Bahtiyar, bir de torun Yadigâr
Şükrü Atay (Türkmenoğlu)