HASKÝ’NÝN ÝNTÝHARI

Maviþin Gözyaþlarý:

Evvelden beri kedilere, köpeklere ve güvercinlere karþý bir büyük ilgim var. Her birinde ayrý bir huzur buluyorum. Gün geldi bu huzur beni hüzne boðdu. Hüznün öznesi Alman Kurdu Haski’ydi. Bu hüzünlü olay, bana büyük bir hayat dersi verdi dersem doðru bir çýkarým yapmýþ olurum. Öðrendim ki, onlarýnda hisleri var ve sevgileri çok köklü.

Emekli olmamýþtým. Bir öðle vakti arkadaþlarla bir araya gelmiþtik. Köpeklerden bahsediyorduk. Ben konuya daha yakýn duruyordum. Arkadaþým Zafer, ilgimden istifade edip, bana bir Haski yavrusu vermek istediðini söyledi. Ancak ben yavru istememiþtim zira bakabileceðim durumum yoktu. Apartmanda hayvan beslemek çok sorunluydu. Bunu kendisine söylemiþtim.

Ertesi gün, çalýþma masama geçip çalýþmaya baþlayacaktým. Ancak masam üstümde bir kutu vardý. Önce bir kargo sanmýþtým, dikkatle incelediðimde içinde kýpýrdayan bir þey olduðunu fark ettim. Kutuyu hemen açýp baktým, içinde diþi bir enik/Haski yavrusu vardý. Henüz gözleri yeni açýlmýþ.

Hemen arkadaþým Zaferi aradým, ancak kendisine ulaþamadým. Eniði kutudan çýkardým ve bahçeye geçtim. Kantinden süt ve bisküvi aldým, bulduðum bir kap içinde ezdim ve eniðin yemesini bekledim ancak enik, sütü içiyor ama bisküvileri yemiyordu. Tekrar arkadaþýmý aradým ancak yine ulaþamadým. Aramamýn sebebi biraz fýrça çekmekti niyetim. Ýstemediðim halde eniði baþýma sardýðý için.

Çalýþma odamýn yanýnda posta ayýrma bölümü vardý. Oraya býraktým ve çalýþma masama geçtim. Arada bir bakýyordum. Birkaç saat sonra odadan kötü kokular geliyordu. Kokunun servise yayýlmasýný önlemek için kapýyý iyice kapattým ve içeride temizlik yaptým. Enik her tarafý pislemiþti. Ne yapacaðýmý þaþýrmýþtým. Kantine gittim ve büyük bir karton kutu aldým ve eniði kutuya koydum. Yine süt ve bisküvi ile doymasýný saðladým.

Müdüre Jale yanýma geldi, günlük iþlerle ilgili bir þeyler sordu. Konuyu çözdük ama müdür sanki bir þeylerden þüphelenir gibi oldu. Eniðin olduðu bölüme geçti. Burnunu tutarak geri geldi. “Halit bu ne böyle! Her tarafý koku sarmýþ. Nereden buldun bu köpeði. Hemen onu buradan çýkar” dedi. Durumu gerektiði gibi izah ettim ve müdürü ikna ettim. Kutuyu bahçeye çýkardým. Mesai bitene kadar orada kaldý.

Mesai bitmiþti. Elimde kutu ile servise bindim ve eve geldim. Hemen bahçeye geçtim ve kutuyla birlikte eniði iyice doyurdum. Merhum annem, babam hayvanlarý seven insanlar olduklarýndan bahçede kalmasýna razý oldular.

Günler hýzla geçerken Haski yavru günden güne hýzla büyüdü. Zincirle zapt etmek mümkün olmuyordu. Bizlere öyle alýþmýþtý ki, ayrýlacaðýmýzý anladýðýnda içten gelen bir sesle inliyor, masum bakýþlarýný gözlerime mýhlýyordu. Sonraki günlerde; akrabalarýmýn bahçeli bir evi vardý. Mehmet abiye söylemiþtim ve köpeðe bakacaðýný söylemiþti. Bu benim için iyi bir haberdi. Köpeði götürdüm. Mehmet abi çok sevindi ancak Ümmühan yenge hiç hoþnut olmadý. Neyse ki oðlu Burak köpeði istedi ve bir süre köpek onlarda kaldý.

Babam vefat etmemiþti ve her gün kasaptan kemik-et getirip besliyordu. Mehmet abi güvercin, tavuk ve horoz besliyordu. Haski birkaç tavuðu telef etmiþti. Buna raðmen köpeðe bakmaya devam ediyorlardý. Sonralarý þikâyetler armaya baþlayýnca Haski için yeni formüller düþünmeye baþladým.

Haski’yi görmeye giderdim. Ýlk zamanlar boynuma atýlýr yüzümü yalamaya çalýþýrdý. Babama da alýþmýþtý ve üzerine atýlýr, elbiselerini kirletirdi ancak babam köpeklere çok düþkün bir insandý. Haski bir þeyler hissediyordu. Üzerime sýçrayarak sevgisini belli eden köpek þimdilerde sýrtýný dönüyor ve bakmýyordu. Yanýna yaklaþtýðýmda bile hiç yüzüme bakmýyordu. Verdiðim kemiði burnuyla itiyor hiç ilgilenmiyordu.

Kýzým Çiðdem, Gazi Eðitim Fakültesini kazanmýþ, ben ise eþimden ayrýlmýþtým ama çocuklarýn eðitim yýllarýnda olumsuz etkilenmemeleri için bu evliliði pek hissettirmiyorduk. Evi Kastamonu’ya taþýmýþtýk. Oðlum Osman Gazi’yi aradým. Kastamonu’da liseyi okuyordu. Kendisine bir köpek yollayacaðýmý söyledim. Köpeði daha önce görmüþtü bu nedenle itiraz etmeden istedi. Ancak apartmanda nasýl bakacaklardý. Büyük bir sorun vardý.

Köpek için büyük bir kafes yapmýþtým ve köpeði zor bela kafese koydum ve iki arkadaþla otobüsün beni alacaðý yere kadar getirdim. Bir süre bekledikten sonra otobüs geldi. Muavin yanýmýza geldi, haberleri olduðu için eþya olarak gönderecektik. Bagaja yerleþtirdik ancak içeriden Haski’nin resmen aðlamasýný iþitiyordum. Ýçimden ben de aðlýyordum aslýnda…

Oðluma telefon ederek otobüsü beklemesini söyledim. Oðlum çok sevindi. Dört-beþ saat sonra oðlumdan telefon geldi. “Baba bu köpek Haski mi” diye sordu. “Evet oðlum, bu bizim Haski. Ne oldu, inanmýyor musun?” diye sordum. Oðlum, Haski’nin azmanlaþacaðýný kýsa sürede bu kadar büyüyeceðini bilemezdi….

Kýsa süre sonra emekli olmuþtum ve Kastamonu’ya gittim. Apartmanda homurdanmalar baþlamýþtý. Karþý binada bir arkadaþ edinmiþtim ve bu arkadaþýn abisinin bir çiftliði vardý. Konuyu arkadaþýma aktardým, sevindi. Köpeði kendi çiftliklerine götürmek istediðini söyledi. Biz de sevindik aslýnda ama Haski’den ayrýlmak öyle kolay olmayacaktý.

Arkadaþým Muharrem, aracýyla bina önüne geldi. Ben ve oðlum Arka tarafa geçip, Haski’yi aramýza aldýk. Kýsa bir yolculuk sonunda çiftlik evine geldik. Muharrem’in abisi bizi karþýladý. Köpeði zor bela yeni evine götürdük. Haski yeni evindeydi. Havayý kokluyordu, gözlerimizin içine bakýyordu ve endiþesini belirtiyordu. Ben ve oðlum, Haski’yi severek ve okþayarak teselli etmeye çalýþýyorduk ancak gözyaþlarýnýn aktýðýna da þahit oluyorduk. O anlarý asla ve asla unutamýyorum…

Haski’yi býrakýp eve dönmüþtük. Oðluma bir bisiklet almýþtým, çok zaman oðlum Haski’ye et ve kemik götürüyordu. Ben de emekli olduðum için zaman sýnýrým yoktu. Kimi zaman Muharrem’in arabasýyla kimi zaman bisikletle gidip Haski’yi görüyordum. Her gördüðümde sanki yeni evine alýþmýþ gibi görünüyordu bu beni sevindiriyordu. Alman Kurdu’nun mutluluðu benim mutluluðum anlamýna geliyordu. Ancak…

Çiftlikten þikâyetler gelmeye baþlamýþtý. Sibirya Kurdu ile Alman Kurdu kýrmasý olan Haski/Husky, çiftlikte tavuklarý ve kazlarý boðazlýyormuþ. Muharrem’in, abisi ayný zamanda kasaplýk yapýyormuþ ve köpeði etsiz býrakmýyormuþ ama buna raðmen inatçý karaktere sahip Haski, kazlarý ve tavuklarý telef ediyormuþ. Köpeðin yerini deðiþtirmiþler, yalnýzlýða terk etmiþler. Ýlgi alaka kesilmiþ. Haski, dört yavrusuyla çaresizliðe terk edilmiþ. Biz köpeðimizi görmeye gittiðimizde çiftlik sahibinin yaptýðýnýn mantýklý olduðunu düþünmüþtük. Birkaç defa daha gitmiþtik ve etinin hiç eksik olmadýðýný görmüþtük. Biz de boþ gitmiyorduk Ancak son gittiðimizde köpeðin intihar ettiðini öðrendik. Çiftlik sahibi köpeðin etini, suyunu hiç eksik etmediðini ancak köpeðin eti yemediðini, suyu içmediðini ve günlerce aç kalmayý tercih ettiðini söyledi. Biz inanmak zorunda kaldýk, zira görüyorduk köpeðin çok iyi beslendiðini. Ölmeden önce gittiðimizde Haski’nin önüne eti-kemiði koyduðumuzda yemediðini görmüþtük. Davranýþlarý da deðiþmiþti. Yüzümüze bakmýyordu. Yavrularý önünde onlara bakýp duruyordu.

Bir köpek sahibine sýrtýný döner mi hiç! Evet dönüyormuþ. Haski bizi gördüðünde inleyerek sýrtýný dönüyordu. Yanýna yaklaþtýðýmýzda hýrlayarak diþlerini gösteriyordu ve o bakýþlar yok mu? Çok ama çok þey anlatýyordu….

Haski’m, görkemli köpeðim. Sen ne asil bir hayvanmýþsýn öyle. Yeni doðan yavrularýnla birlikte gözyaþý dökerek intihar etmeyi asil ruhunda taþýyordun. Ben kendimi affetmiyorum Haski’m. Ýnan affetmiyorum. Çok ama çok üzgünüm. O gün bu gündür adýn anýldýkça yüreðim aðlýyor ama senin haberin yok Maviþim,

Seni unutmayacaðým mavi gözlü asil Kurt.