Dostluk Bu Muydu
Gül sandım ,attığın taş imiş yokluğuma.
Hani dosttun, mezara kadardı dostluğun.
Yanarım yanarım da, nü çocukluğuma.
Yaprağın düşüşünde kızardı dostluğun.
Zahir bunda da var bir mana anlamadık.
Ederin bu, yakarsın kına anlamadık.
Daha dostum deme sakın a, anlamadık.
Veresiye kurulmuş pazardı dostluğun.
Ev benim evim, kol kırıldı yen içinde.
Sıvası dökülse, bilirim sen içinde.
Biz ki, ne güller kokladık diken içinde.
Vakitsiz ,bir buselik nazardı dostluğun.
Buyur senin olsun şiiri marifet,yaz...
Bu diyarlar bahar sanmıştık şimdi ayaz.
Bak neler yumurtlamış munzır kaz...
(Oysa )yüreğimin narına sızardı dostluğun.
Küsmedim ,darılmadım kırıldım belki de.
En hassas yerimden ya, vuruldum belki de.
Yazmıyorum sanane, yoruldum belki de.
Her kelimede adın yazardı dostluğun.
İşte Böyle Olurmuş Dostluk(!)
(
Dostluk Bu Muydu başlıklı yazı
Lütuf VELİ tarafından
7.07.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
