Bir yanda ben Adriyatikten Çin seddine bu topraklarýn sahibi,  üç kýtada at koþturmuþ saikalar yaratan bir ýrkýn ahvadý, çorak bozkýrlarýn yitik delikanlýsý. Bir yanda sen rüyalarýmýn prensesi zarif eþsiz europa. Bir yanda ütülenmekten parlayan takým elbisemle ve 300 yýldýr iki yakasýný bir araya getiremediðim gömleðime mandalladýðým kareli kravatýmla eðreti ben ; bir yanda ýþýl ýþýl parlayan gelinliðinle o denizden de mavi gözlerinle baþaktan da sarý saçlarýnla, kuðulardan zarif bedeninle ay’ý utandýran güneþi kýskandýran sen. Her þimþekten sonra yaðan yaðmur gibisin ve her yaðmurdan sonra çýkan gökkuþaðý ; her bahar akþamýnda iliklerime iþleyen o hafif meltem. Ya sen bakarsýn belki diye her sabah saçýma sürdüðüm o suyu çýkmayan kahrolasý limon yüzünden kaçýrdýðým otobüstesin ya avare hayallere dalmýþken sirerini duyduðu o vapurun güvertesinde. Ya yaklaþtýkça uzaklaþan ateþ böceði, ya en tatlý yerinde uyandýðým rüya.

Orta Asya’dan bir kýsrak baþý misali akdenizdeki eteklerine uzanýrken ben Everestin bile küçük kaldýðý þahikalardasýn sen. Asýrlardýr her adýmda yaklaþýrken zirvene hep bir þeylerimi aldýn benden. Ya dik bir yamaç çýkardýn önüme ya ya gözü dönmüþ bir yaban hayvaný. Her adýmda bir þeylerimi çaldýn benden henüz yasýný bile tutamadan bir öncekinin. Her nefesimde bin nefes aldýn her çýrpýnýþýmda bir dal. Ýþte þimdi az kaldý zirvedeki kardelene uzanmaya. Beni ben yapanlar yamaçlarýndaki dikenli tellerde asýlý kalsada az kaldý son birkaç adým daha sana. Ýþte þu son damarlarýmý da attýktan sonra vuslat bu vuslat bahar bu bahar hadi uzat ellerini al beni koynuna Europa. Þimdi artýk her þeyimle seninim benden hala kalan bir þeyler varsa sana.