Güneþ henüz doðmadý. O yüzden karanlýktýr yüzlerimiz. Yýldýzlar sadece göz kýrpar, onlar seven ve oynayan bir sevgili gibidirler. Aydýnlatamazlar
Denizin mavisini, çiçeklerin cümbüþünü gösteremezler ki. Gideceðimiz
yollarda karanlýk boðazlar var, tüneller var. Bir kýsmý düz ise,akasya,
akçaaðaç,karanfillerle donatýlýysa, bir kýsmý da yarlarla kaplý.

    Sanma ki,
her gün dumduru mutluluk olur. Ýnsanlar, güler yüzle karþýlar bizi. Bu yolda
eðer güneþ yok ise karanlýk yüzlü kiþiler karþýlar bizleri. O yüzden ya güneþ
doðacak öyle baþlayacaðýz sonsuz yolculuðumuza ya bütün çirkin maskelere
tahammül edeceðiz. Sonunda varacaðýz elbet gül dolusu ovaya ki, orada gök daha mavi, göller daha pýrýltýlý. Biz daha da bizleþeceðiz