Ben seni yorgun kurtuba gecelerinin şiirlerinde sevdim
Yunus Emre’nin satır aralarında buldum gizemini
Ben seni Necip Fazıl’ın İstanbul’unda sevdim
Ve severken ne kadar da Akif’ti yüreğim…
Ben seni kays’ın duasında sevdim
Leyla’nın suya yansımadın da
Ben seni Ferhat’ın gücüyle sevdim
Ve severken ne kadar da şirindi yüreğim…
Ben seni yosun gözlerinin dehlizlerinde sevdim
Şehla bakışlarında sevdim maviyi, yeşili
Ve senin asilliğinde sevdim
Kendi sefilliğimi…
Ben bir seni uyudum, bir sana uyandım
Bu yüzden çok sevdim rüyaları
Bu yüzden çok sevdim güneşi, ay’ı
Ve her sabah, hiç batmayan güzelliğine uyanmayı…
Ben seni Azrail’in canıyla sevdim
Mikail’in rahmetleriyle
Ve İsrafil’in suruyla sevdim
Ve severken ne kadar da Cebrail’di yüreğim…
Ben seni Sinan’ın olgunluğunda sevdim
Senin olduğun her yerde güneşi sevdim ay’ı sevdim
Hatta severken ne mabetler ürettim
Ben seni Mihrimah körpeliğinde sevdim…
Yazarın
Sonraki Yazısı