Online Üye
Online Ziyaretçi
Acilde uyandım: “Yetiş doktur bey”!
Yarama bakıver yanarken canım.
Analar, ne güzel evlat doğurmuş.
Vatana, millete aşkla yoğurmuş.
Duygu yitirende, kulak sağırmış.
Hayat değirmendi, ağardı saçlar.
Bir türlü elime geçmedi uçlar.
Hayır, diyemedim benimdi suçlar.
Kaç defa tezgâhtan geçtim, sayısız.
Şükür ayaktayım amca, dayısız.
Kuru kalabalık çoğu mayasız.
Dertsiz olsun elin, ay nurlu yüzün.
Bahar olsun ömrün, gelmesin güzün.
Paraya tamahkâr değildir gözün.
Sosyal güvencemi önce sormadın.
Kim olursa olsun koştun, durmadın.
Bugüne kadar tek bir kalp kırmadın.
Yıpranmış kalbime neşe düşürdün.
Yaramı sevgiyle sarıp, pişirdin.
Dursunî’ye değer verip şişirdin.
Çok gördük makamdan atış, doktur bey.
Dursun Yeşil –2008