Issýz gecelerde sokakta dolaþ,

Gör yalnýz, kimsesiz evsiz halini.

Köprü altlarýnda bataða ulaþ,

Gör sahipsizlerin solmuþ gülünü.

Anasý gelenin okþanýr yüzü,

Evladý nankörün kapýda gözü,

Avrata hasretin kahýrlý sözü,

Gör boþ yaþamýþýn eðik belini.

Kýzýný okutmuþ, oðlu da subay;

Koðuþta köþeye atmýþlar kobay,

Emekli maaþý çalýnmýþ bay bay,

Gör zorla soluyan nefes yelini.

Tezgâhta davetler yapýlýr gizli,

Uyanlara hizmet görülür hýzlý,

Küçük çocuklar var oðlanlý kýzlý,

Gör yavru büyüten ana kolunu.

Hepimiz özürlü oluruz yarýn,

Allah rýzasýna bir yara sarýn,

Yarý açýk, yarý kapalý karýn,

Gör farklý giyilmiþ insan çulunu.

Ne oldum delisi olmayýn sakýn!

Son belki bir nefes kadarcýk yakýn,

Dursunî’de sona görerek bakýn,

Fazla kullanmayýn dünya pulunu.

Dursun Yeþil –2008