Su birikintileri yanyana durarak
Birisi diðerine diyordu seslenerek
Ey birikinti kardeþ hazýrlanda gidelim
Gök yüzüne çýkýpta bir buluta girelim

Sen yüksel su kardeþim ben arkandan gelirim
Canlýlara yardýma nekadar sevinirim
Biraz daha güneþten ýsýyý alacaðým
Sen yükselirken göðe peþinden geleceðim

Böyle konuþurlarken o iki birikinti
Güneþ gülümseyerek o sularý ýsýttý
Buharlaþýp girdiler her biri gaz haline
Bakakaldým kupkuru çukurluðun dibine

Yetiþti birincisi bir buluta girerek
Ardýndan ikincisi yükseldi sevinerek
Bak kardeþim gökyüzü ne güzel ne de sakin
Sanki bir þeye gebe sanki hareket yakýn

Adýmýz su birikintisiydi biraz evel
Þimdi bize bulut diyorlar nede güzel
Bir süre yükseldiler gökyüzüne çýkarak
Bir havayla çarpýþýp bir yldýrým çakarak

Sonra soðuk bir hava geldi çattý bunlara
Pamuk gibi bulutlar indiler topraklara
Ölü gibi topraklar nasýlda canlandýlar
Gökten inen rahmetti onu yaðmur sandýlar

Gökyüzünü görmeye doyamazdý insanlar
Bir düðün yeri gibi oynuyorlardý canlar
Bir tek amaç uðruna iniyorlardý onlar
Elbette bu misali hizmeti bilen anlar

Bir birikinti iken buharlaþýp yükselen
Sonra bir bulut olup mavi gökleri delen
Bir süre gökte durdu Allahýn himmetiylen
Gökten rahmet olarak bir damla sudur inen