Gülümdün...
Gülüm derdim sana.
Gülüm, derdim sendin benim!
Ama inan ki sen
Dert çekmeye değerdin.
Güller derdim sana
Güller verdim.
Çünkü seni çok severdim.
Gülsen güller açardı
O gül yüzünde.
Gül, sen tektin
Farklıydın benim için
Farklıydı senin sevgin...

Dün gibi aklımda hala
Yüreğimi ısıtan
O tatlı gülümseyişin
Zaten ben
Ben senden öğrendim
Gülebilmeyi, bu hayatta
Sen bitirdin benim
Hayata küskünlüğümü
Çok mutluydum inan
Sen benimleyken
Yüreğimdeyken...

Ama...
Artık bir yabancısın bana
İçimde dinmeyen
Bir sancı yokluğun
Yüreğimde bir derin sızısın sen
Geçmişimden arda kalan
Bir hüzün bulutu gibisin
Başımın üstünde...

Şimşekler çakar beynimde
Seni her andığımda
Sen düşünce benliğime
Ardından...
Söz geçiremem gözlerime,
Ağlarım sessiz sessiz
Ağlarım yokluğuna...

Ama dönemem ki sözümden
Hala senin için
Atıyor olsa da yüreğim
Biliyorum!
Dönmek imkânsız artık
O, senli güzel günlere
Hala çok sevsem bile
Aşkımdan ölsem bile
Söz vermiştim ya bir kere
Saygı duyup sevginize
Yol vermiştim ikinize!



12/02/2009 - Konya
( Yol Verdim Bülbüle 3 (Son) başlıklı yazı ahmetdogan tarafından 5.05.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu