Online Üye
Online Ziyaretçi
Bu günlerde ne gülmek geliyor içimden,
Ne de oturup sessizce göz yaşları dökmek,
Belki en güzeliydi
Vakitsizce ölmek,
Yedirmez oldular insana, tuzla bile ekmek,
Ne garip.
Bir felek ki vurdu yüzlerime,
O acımasız, tokatını,
Mümkün değildi,
O zalimin tokadından kaçınmak.
Anlaşılmaz duygulardı saran,
Şimdilerde,
Bir dert bulan şu bedenimi,
Demiyor neden bilmem
Hiç kimseler,
Yahu şu sendeki bu dertler çekilir mi?
Bilemezdir bilemezdir, ne bilsin neden desin ki onlar,
Ne bilsinler ki içimde sır olan bir gerçeği ben yıllarca saklamışım,
İşte şimdi yalnızım alemde,
Dertlerime dost tuttum da kendimi, kendimle yapayalnızımdır
Ölüm bekliyorum ölüm,sessizce gelecek ölümü,
Düşünceler ve şüpheler içinde.
Kalmadı çünkü içerimde,
İçinde mutluluk sevgi aşk olan yürek gerçeği,
Mezarlar kazılıyor ne zaman görsem mezarlıklarda,
Bir mezarcının elinde nicelere mezar kazmış,
Üzerinden hiç toprak parçası eksik olmamış,
Sapının yarısı kırık kürek.
Sizlerin olsun gün doğumu,ve gün batımı manzaraları,
Bir gecenin en sonunda çıkıp gelmesin ufkundan,
Ben bir ölüyüm artık,
Uyanmasın benim zavallı vücudum,
O uyuduğu derin uykusundan….
Karanlıklarım kainata kadar uzayıp gitsin,
Hiç aydınlanmamacasına,,,,,
Umudum kalmadı çünkü,bu fani dünyadan,
Ve gelmesi gerek yarınlardan….
Çevremde sarılmış,
Her tarafımı doldurmuş o çokça yalancılar,
Benden korkma mezarcı,
Ben kimseye yalan söylemem söylemedim be mezarcı,
Ben herkese gül attım bu fani yalancı dünyada,
Gül yerine taşlar attılar oysa bana,