Kahvehanenin yaþlý ocakcýsý bardaklara çaylarý dolduruyordu. Gözleri bir ara kapýdan giren kiþiye takýldý! Gelen kiþi ilçenin sevilen simalarýndan Ali öðretmendi. Kendisi geçen sene emekli olmuþtu. Arada sýrada bu eski kahvehaneye gelir bir bardak çay içer, gazetesini okur, sonra buradakilerle biraz sohbet edip giderdi.

Ali öðretmen, kendisine bakan ocakçýya iþaret parmaðýný göstererek bir çay istedi. Sonra gazetesini açýp okuyacaðý sýrada, gözleri oturduðu masanýn üzerindeki gazeteye takýldý. Merakla eline alýp bakmaya baþladý. Ýlçede yayýnlanan yerel bir gazeteydi bu. Baktýðý her sayfada nedense yüzü ekþiyor, caný sýkýlýyordu. "Yazýk... Yazýk" diye söylendi. "Biz insanlarý eðitmek için o kadar çaba sarfederken, þu haberlerin reziliðine bak, "Yok, --BÝR TEVAVÜZCÜNÜN SAMÝMÝ ÝTÝRAFLARI.--" "Yok,--ÜFÜRÜKÇÜ HOCANIN UÇARKEN BENZÝNÝ BÝTTÝ--" Eee. Ne olacak ki... Sýrf tiraj için insanlarýn beyinlerine ne kadar boþ ne kadar zararlý haber varsa doldurup duruyorlar." Elindeki gazeteyi kýzgýnlýkla katlayýp masanýn üzerine býraktý. Tam otuz sene memleketin en ücra köþesinden en medeni yerine kadar her yerde, hiç sönmeyen öðretmenlik aþkýyla görev yapmýþtý hep. Ýçindeki öðretme aþký halen yanardaðlar gibi alev alev di. Emekli olduktan sonra, Özel bir dershanede kýsa bir süre çalýþmýþ, ama prensipleriyle, dershane sahiplerinin öncelikleri hakkýnda anlaþamayýp oradan ayrýlmýþtý. Tek istediði otuz sene içinde harmanladýðý bilgilerini insanlara ve de özellikle gençlere bir þekilde anlatmaktý. Bir an gözü masada duran gazeteye kaydý! Kalbinde tatlý bir heyecan hissetti! O an "Bir gazete çýkarmak" diye düþündü..."Evet..belki de bu rezil gazetelerin yerini alacak, haftalýk adam gibi bir gazete. Ýçinde kültür, saðlýk yani insanlarýn okuduklarýnda faydalanacaklarý her yazý" diye mýrýdandý dudaklarý. Bu düþünce onu ilk öðretmenliðe baþladýðý zaman kadar heyecanlandýrmýþtý þimdi.. Öðretme maratonu yeniden baþlýyordu belkide.


Ertesi gün erkenden kalkmýþtý Ali Öðretmen. Zaten akþam gazete çýkarma düþüncesiyle sabaha kadar da doðru dürüst yatamamýþtý. Gece boyunca hep gazetesinin nasýl olacaðýný tasarlamýþtý kafasýnda. .. Kültür bölümü þuraya..Saðlýk bölümü buraya..Önemli günler aþaðý...Bayraðýmýz en yukarý... Bu arada kendisine bu iþlerde yardýmcý olacak kiþiyi de kafasýnda þimdiden belirlemiþti; Selami.. Selami onun ilk öðretimden haylaz bir öðrencisiydi. Liseden sonra okumamýþ, yerel gazete bir süre çalýþmýþtý.Þimdilerde orada burada gezerken görüyordu onu.

Aradan yaklaþýk bir ay geçmiþ ve Ali öðretmen gazete çýkarabilmek için bütün ruhsatlarý almýþtý. Almýþtý ama alana kadar da resmi iþlerin bu kadar sýkýntý vereceðini hiç tahmin etmemiþti. Bu arada iþlerini yürütebilmek için küçük bir de büro tutmuþtu. Ayný zamanda Selami'nin tavsiyesiyle, ilçede sevdiði insanlarý gönüllü muhabir olmalarý için ikna etmiþti. Þimdilik gazetenin basýmý dahil bütün masraflarý cebinden karþýlýyordu. Daha sonraysa gazeteye ilan ilarak masraflarý karþýlamayý düþünüyordu. Gerçi her ne kadar gazetenin bir reklam gazetesi olup yollarda, cuma günü camilerde bedava daðýtýlan deðil de , insanlarýn merak edip parayla satýn alacaklarý bir gazete olsun diye düþünse de þimdilik o imkaný yoktu. Bu arada gazetenin gerçekten ilgi çekici ve güncel olmasý için yaþadýðý ilçede ki bir çok doktor ve öðretmen ve ilçenin tanýnmýþ simalarýyla röportajlar yapýp onlarý da gazetenin ilk sayfasýný koymayý planlamýþtý.


Bir hafta sonra matbaadan adýný "Iþýk" koyduðu altý sayfalýk gazetesini alýrken, yaþlý yüreði hýzla çarpýyordu. Ýlk sayý iki bin adet basýlmýþtý. Gazeteleri eski model arabasýnýn her yerine doldurarak bürosuna getirdi. Bir tanesini alýp gururla sayfalara baktý. Önce Ana sayfaya baktý,----- Ýlçemizin sorunlarý-----.... Kültür sayfasýna baktý, -----Kitap okuma alýþkanlýðýmýz-- Halk oyunlarýmýzýn tarihçeleri..vb......Saðlýk köþesine baktý.....Saðlýklý kalmanýn on temel kral--- Erik yemenin faydalarý...vb. Ayna anda Selami de gazeteyi eline alýp bakmaya baþladý. Ali öðretmen, belli etmeden göz ucuyla Selami ye bakýp vereceði tepkiyi takip ediyordu. Selami'nin bir süre sonra yüzünde hafif alaycý bir gülümseme belirdi. Ali öðretmen e dönüp, "Ya hocam, kusura bakmayýn da bu gazeteden çok okul kitabý gibi olmuþ" deyip sýrýtmaya baþladý. Ali öðretmen Selami ye kýzmadý, çünkü amacý da zaten buydu; Ýnsanlara Düzgün bir þeyler verebilmek. Demek ki doðru olaný yapýyordu. Gazetenin reklam kýsmýna baktý, þimdilik bir kaç tanýdýk esnaftan küçükte olsa reklam almayý baþarmýþtý. Gerçi ilçenin eski bir öðretmeni olduðundan biraz hatýr iþi olmuþtu ya gazete çýksýn yeterti. Sýra þimdi gazetenin daðýtýmýna gelmiþti. Bu iþi kendisi, Selami ve mahalleden tanýdýðý bir kaç gençle birlikte yapacaklardý.

Ali öðretmen, öðleye doðru aldýðý gazeteleri esnaf esnaf dolaþarak daðýtmaya baþladý. Ýlk baþlarda aslýnda biraz çekinmiþti ama sonuçta bir görevdi, hem de kutsal bir görev.Kendisi ilçede tanýnan birisiydi. O'nu þimdi elinde gazete daðýtýrken görenler oldukça þaþýrýyor, aldýklarý gazeteye merakla bakýyorlardý.

Saatler geçip akþam olduðunda gazetelerin tamamýný daðýtmýþlardý. Ali öðretmen þimdi bürosunda, gazeteyi alýp, okuyan ve kendisini arayanlarla konuþuyordu. Gerçi daðýttýðý gazeteye göre öyle çokta arayan olmamýþtý açýkçasý. Arayanlar genelde eski öðretmen arkadaþlarý ve bir kaç tanýdýk arkadaþýydý. Özellikle beklediði reklam alma kýsmýna hele hiç talep olmamýþtý. "Hele dur bakalým dedi" içinden. Gazete yeni kýymeti anlaþýlsýn, o zaman reklam veren de çok olur nasýlsa."

Ertesi sabah erkenden gazete verdiði esnafýn önünden özellikle geçti. "Bakalým gazeteyi okuyanlar nasýl bulmuþlar, ne diyecekler" diye yoklamak istedi. Esnafýn önünden tek tek geçmeye, hatta sahipleriyle bilhassa selamlaþýp göz göze gelmeye gayret etti. Ama o kadar çok dolaþmasýna raðmen hiç bir esnaf, ya da kiþi gazeteyle ilgili hiç bir yorumda bulunmamýþtý. Caný çok sýkýldý. Açýkçasý biraz hayal kýrýklýðýna uðramýþtý.

Aradan bir kaç gün geçmiþ ne reklam vermek için arayan olmuþtu, ne de ilçede gazeteyle ilgili haberler konuþulmuþtu. Bir kaç gün sonra gazetenin ikinci sayýsý çýkacaktý ama içindeki o ilk þevkli hali yerini biraz karamsarlýða býrakmýþtý.

Hafta baþý geldiðinde gazetenin ikinci baskýsý yapýlmýþ daðýtýlmýþtý. Ama ilçede ne gazetenin içindeki haberleri konuþan vardý, ne de reklam veren. Üstelik reklam geliri olmayýnca borca da girmiþti. Gazetenin basýmý , büronun masraflarý ve Selami'nin maaþý, hepsini emekli maaþýndan karþýlamaya çalýþmýþ ama yetirememiþti. Bu yüzden çaresizce ve birazda eziklik içinde, ilçenin önde gelen iþ adamlarýna gidip bir kültür gazetesi çýkaracaðýný söylemiþ ve onlardan reklam talebinde bulunmuþtu. Onlarda dil ucuyla "Hallederiz.. Tabi ne demek" demiþler, ama sonra hiç haberde çýkmamýþtý onlardan. Oysa adamlarýn hovardalýklara harcadýklarý ganiyle parayý gayet iyi biliyordu.

Gazetenin ikinci baskýsýný daðýttýklarý günün akþamýnda büroda Selami'yle oturuyorlardý. Ne reklam için arayan vardý ne de herhangi bir haberle için. Selami, morali oldukça bozuk olan Ali öðretmene baktý. Sonrada yanýna gelip, "Hocam bir þey diyeceðim ama sakýn bozulmayýn. Bizim yaptýðýmýz bu haberlerle gazeteyi satmak biraz mucize olur. Kim ne yapsýn, Türk edebiyatýndaki klasikleri, kim ne yapsýn, bilmem savaþlarýmýzda ki önemli þahsiyetleri. Size bir teklifim var! Býrakýn bu haftaki haberleri ben seçeyim." Ali öðretmen, Selami'nin bu patavatsýzca konuþmalarýna oldukça bozulmuþtu. Ne yani boþuna mý uðraþýyordu. Boþuna mý kendini paralýyordu. Ama bir yandan da Selami'ye hak vermeden edemiyordu. Bu kadar emek verdiði yazýlardan, beklediði karþýlýðý açýkçasý görememiþti. "Peki" dedi Selami'ye hafif kýzgýnca "Sen ne yapacak mýþsýn? Ne haberiymiþ bu? " O an Selami'nin gözlerin de þeytani bir parlama oldu. Hocam sen bana bir býrak. Bak gazete nasýl kapýþ kapýþ okunuyor. Ali öðretmen çaresiz ve tesli olmuþ bir þekilde "Ýyi hadi bakalým, bu hafta haberleri sen hazýrla da bir görelim." dedi.

Ertesi hafta gazete Selami'nin hazýrladýðý haberlerle elden ele kapýþ kapýþ okunuyordu. Ali öðretmen yüzü kýzarmýþ, Selami'nin hazýrladýðý manþetlere bakýyordu.

"BÝR HAYAT KADININ MESLEÐÝNDEKÝ BAÞARISININ SIRLARI"...............TRAVESTÝNÝN BOYNU NASIL KESÝLDÝ"............... BÝR OTOPARK MAFYASINDAN ON ALTIN ÖÐÜT.........

O hafta, ilçede hep gazetedeki haberler konuþulmaya baþlandý. Akþama kadar büronun telefonu durmadan çalýyor, kimisi haberlerde geçen hayat kadýnýnýn adresini soruyordu, kimileri de gelecek baskýda hangi haberlerin olacaðýný þimdiden öðrenmeye çalýþýyordu. Bu arada gazete bir anda popüler olunca reklam vermek içinde bir sürü arayan olmuþtu. Bu durum Selami'nin koltuklarýný kabartmýþtý. Ali öðretmense bu baskýdan da bu geliþmelerden de açýkçasý utanç duyuyordu. Bu rezalete elbetteki göz yumamazdý. Ama açýkçasý þunu da tam olarak görmek istiyordu. Halkýn, hepsi olmasa da, çoðu gerçekten böyle haberlere mi itibar ediyordu. Bunu daha iyi anlamak için ondan sonraki gazetenin haberlerini de Selami'ye býraktý.

O hafta yine Selami'nin haberleriyle çýkan gazete ilçenin gündemini oluþturmuþtu. Büronun telefonlarý bir an olsun susmuyordu. Ali öðretmen yine ayný üzüntüyle gazetenin son sayýsýna baktý..

"EÞÞEK SAPIÐIN ÞEYSÝNÝ NÝYE ISIRDI ! NÝYE? " ..............DEVLETÝ SÖÐÜÞLEYEN BAKANDAN ÝÞÝN ÝNCELÝKLERÝ".......KIZ TAVLAMA SANATI...

O hafta gazete yine ellerden ellere , evlerden evlere, dillerden dillere dolaþýyordu. Bu arada gazete ilçenin en popüler yayýn organý olmuþtu artýk. O sýralar ülke genelinde seçim arefesi yaþanýyordu. Ýlçede siyasete soyunanlar akýn akýn Ali öðretmen'in bürosuna uðruyorlardý. Ali öðretmen, gelen adaylarýn gazeteye verdikleri mülakatlar karþýsýnda neredeyse dilini yutacaktý. Bu gelenlerden birisi de Þeref' ti. Bu adamý iyi tanýrdý; tek yaptýðý babadan kalan paralarý çilingir sofralarýnda yemekti. Þimdide dinci bir partiden belediye meclis üyeliði için aday olmuþtu. Ali öðretmen, Þeref'in yayýnlanmasý için verdiði yazýlý metne baktý....

"HER MAHALLEYE BÝR CAMÝ YAPTIRACAÐIZ ÝNÞALLAH....... MAÞALLAH HER YERLERÝ CENNET YAPACAÐIZ........ÝSTEYENLERE HURÝLER NASÝP EDCEÐÝZ VALLAHÝ DE BÝLLAHÝ......

Ali öðretmen bu okuduðu asýlsýz metin karþýsýnda büyük üzüntü duydu. "Ulan dedi" içinden "Seni gidi dinci partinin dinsizi! Ulan yalancý herif belki saf halký kandýrabilirsin de, beni kandýrabilir misin peki? Senin bir kere cumalara geldiðini kim görmüþ de sen camiden bahsediyorsun..Yahu sana imanýn beþ þartýndan býrak beþini saymayý ikisini say desem mal gibi yüzüme bakarsýn. Þimdi kalkmýþ babanýn parasýyla bu halký yönetecek olan meclise girmeye çalýþýyorsun öyle mi? Peki niye, sýrf millete forsum olsun diye."

Ali öðretmen gördükleri karþýsýnda þaþýrmaya devam ediyordu. Þeref gittikten sonra bu kez büroya gelen aydýn bir partinin aday adayý Seyfettin'di. Bu adamý da gayet iyi tanýyordu. Ailece yobazlardý. Kýzlarýnýn ikisi kendi öðrencisiydi. ilk okuldan sonra o iki kýzýný da okula göndermeyip, daha çocuk yaþta evlendirmiþti. Onun verdiðe metne baktý..

"ULU ÖNDER'ÝN YILMAZ ASKERLERÝ OLARAK.......... UYGAR VE MEDENÝ DEVLETLERE YARAÞIR BÝR EÐÝTÝM SÝSTEMÝ......"ÝLK HEDEFÝMÝZ HAK VE ÖZGÜRLÜK...


Ali öðretmen, þu kýsa gazetecilik hayatýnda artýk bir sürü rezalete tanýk olmuþtu. Üstelik son sayýda da bu rezilliðe, sýrf halk çoðunluðunun gerçekten ne istediðini görebilmek için bizzat ortak olmuþtu. Bu hafta çýkacak haberi artýk Selami'ye býrakmayacaktý. Ve de bu haftaki baský son baský olacaktý. Bu iþ hiç de umduðu gibi gitmemiþti..

Ertesi hafta Ali öðretmen gazetenin son baskýsýný büroya getirip, Selami'ye bunlarý daðýtmasýný söyledi. Selami hemen merakla gazeteyi eline alýp baktýðýnda, bir tuhaf oldu! Gazetenin sayfalarý bomboþtu! Büyük bir þaþkýnlýkla Ali öðretmen'e bakýp "Hocam ne yaptýnýz bu sayfalarýn hepsi bomboþ!" dedi.

Ali öðretmen yüzünde acý bir gülümsemeyle Selami'ye baktý.

" Peki senin hazýrladýðýn sayfalar dolu muydu?"