günlerden cuma sabahiydi
hatirlarmisin bilmem
elim siþ gözüm morluk icindeydi (ANNE)

saat dokuzu bes geciyordu
mahallemizde oturan ahmet
yeni isten gelmisti daha
o benim can kral arkadasimdi
biliyormusun (anne)

hatirladinmi
oglum bu nehal demistin bana
hani kizmistin
utandim anne
diyemedim davam ahmmetti diye.....

boþa üzmüstüm onuda
gereksiz yere
sebebsiz yere kýrmýstým onu

oysaki elini bile kaldirmamisti
her attigim yumrukda abi diyordu
can kýral arkadasim diyordu bana

iþ iþten coktan gecmisti (anne)
biliyorum cok üzmüþ
cok kýrmýstým ahmetimi
cok zoruma gitmisti
vijdanim beni rahat birakmiyordu

saat gece yarisini vurmustu
ahmet icin birseyler yapmaliydim..................

üc bestane zibidi gördüm sokakta
benden iri ve kuvvetliydiler
hepsine ana avrat sövdüm
biliyordum gücüm yetmeyecek

aldilar beni aralarina
sabaha kadar sürdü
inledim aralarinda
ahmetim can kýral arkadasým dýye

saat sabaha karsi alti olmustu
sen namaza uyanmis
beni o halde görmeyesin diye
saklaniyordum

yakalandim iste ne yapayim

sen bana icten ice üzülüp aglarken
akan gözyaslarým olduysa ahmetýme
can kýral arkadasýma
sen bana aglarken
icten içe hüzülü bir sekilde bakarken
gülüyordum
içten ice agliyordum can ahmetime

biliyormusun anneeeeeeee
en kýral arkadasýmý kaybettýmmmmmmmmmmmmmm

mezarina bile gidemedim anneeeee

biliyormusun annee
küs gitti bana
barismadan helallesemeden gitti anneeeeeeeeeee
bu canýmý cok acýtýyor anneeeeeeeeeeeeeee