Leylifer 17
Sevda denen bu yolda bir başıma yoruldum.
Ne olur gözlerimi ,yaşartmasan Leylifer.
Aşkına esir düştüm,heryerlerden soruldum,
Ne olur şu hücremi kopartmasan Leylifer.
Sensiz geçmiyor günler,sanki asır oluyor.
Nerde dert varsa koşup,hepsi benim oluyor.
Çekilmez oldu hasret,ruhum dertle doluyor.
Ne olur saçlarımı ağartmasan Leylifer.
Baharlar geldi geçti,mevsimler yaza koştu.
Sevdalı yüreklerde,aşklar yeniden coştu.
Aleme helal olan sanki bana mı boştu?
Güllerimi dalında sarartmasan Leylifer.
Resimlerle dertleşip,maziye dalıyorum.
Biz göz göze gelince ,sessizce ağlıyorum.
Tükenmeyen sevgine, umutlar bağlıyorum
Ne olur düşlerimi, karartmasan Leylifer.
Küçücük bir yer açsan,yüreğinde köşeden.
Kalbim daha da yüce,dağlarda ki meşeden.
Aşkını ben içerim,zemzem dolu şişeden
Beni gönül kapından çıkartmasan Leylifer.
Nacizane dizelerime buğulu sesi ile can veren değerli şair dost
Sayın Turgay Coşkun beyefendiye şükranlarımı sunuyorum
(
Leylifer 17 başlıklı yazı
S.SAMYELİ tarafından
22.08.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
