Dokunmayın;
Hırçınlığıma gem vuran yaralı dizlerime,
Sızıntılı günlerimin gecelerinde..
Bir garip huzur tutunur, gönlümün en hassas teline,
Yalazlayıp geçer meyhane kokulu,
Yarım yamalak bir buse ile..
Küstahlaşır bazen, en umalmadık zamanlarda,
Atarım demiri, olabildiğince uzakta sığ ve karanlık sulara,
Al derim ,ağlamak bedava!
Suskunluğun gerçek değil,
Kandırma kendini,!
Kulakları yırtan bir çığlıksın aslında.
Ne kadar uzaklaşırsam,o kadar kapanıyorum ayaklarına.
Dur!yapma demeye kalmadan, çırpınıyorum.
Soluyor renklerim ,küçük bir kelebek gibi ,
Avuçlarında.
Senmisin?diyorum ,
Israrla ağıtlara meze olan,
Bir içimlik sigarada,
Basitleşip dumana karışan,
Enteresanlığın bu kadar işte, bu kadar!
El dokunmadan kırılan,
Masanın üstünde böyle aciz bırakılan.
Yanmaz bilirdim oysa geceleri,
Yansıyan alevin kızılından,
Alınca gözlerim rengini,
Garip bir is kokusuyla tenimde
Benim;
Can pazarının, sabaha düşen firarisi.
Soyunurum üstümden geceyi,
Gözlerinin karasına sığınır ,utangaç yüreğim
Parça, parça mahremimden çalınıp
Çığlık, çığlığa,
Karanlık kuytularda eritilir
Günahıma bedel çirkin bedenim.
Sonra bırakılırım böyle ortalık yerde,
Aşkına meyl edenlere,ibret olurum.
.Ümit Seyhan
(
İbret başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
2.09.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
