Hüzünlendim yükler iken göçümü,

Kimse bana güle, güle demedi,

Kan aðladým bildirmedim içimi,

Kimse bana güle, güle demedi.

Bir kez dönüp bakamadým geriye,

Daim ona-bana oldum cariye,

Dost zannettiklerim dönmez beriye,

Kimse bana güle, güle demedi.

Eþe dosta hep kötülük yapmadým,

Yoldan çýkýp doðru yoldan sapmadým,

Hiçbir zaman kör þeytana tapmadým,

Kimse bana güle, güle demedi.

Ahde vefalýydým durdum sözümde,

Dünya malý hiç olmadý gözümde,

Görünürdü ne var ise özümde?

Kimse bana güle, güle demedi.

Durum karþýsýnda gözlerim doldu,

Ben kime ne ettim bana ne oldu,

Oðuzsoylum gül’dü; erkenden soldu,

Kimse bana güle, güle demedi.

18/09/2010