Bir insan hayel edin
Millet destan yazarken
Bir baltaya sap olamayan
Yaptığı her işi yarım kalan
Mecburiyetten dönmüş yine köyüne
Sabahlara kadar kitapların arasında
Kendini avuturken
Çaresizlik içinde daha yeni gözünü yummuşken
Oğlum hadi kalk
Baban yine bağırıyor
Adam olsaydı okulunu bitiridi
Ona söyle gelmemezlik yapmasın
Tamam Anne
Merak etme
Bu yıl evde kalacağım
Bakalım ne kazanacağım
Askerlik çağı gelmiş
Mecburum kalacağım
Babam ne dese haklıydı çünkü
Nerden bilecekti
Ortamın böyle kötü olacağını
Geceyi gündüzüme katıp
Başladım çalışmaya
Gözüm kimseleri görmüyor
Aklıma geldikçe avazım çıktığı kadar
Bağıra bağıra türküler söylüyorum
O kadar kalabalığın arasında
Yanlızlığı yaşıyorum
Arkları dolduran sular
Toprak, çiçekler, kuşlar
Şahidim bir tek onlar
Koskoca delikanlı olmuşsun
Dertlenecek bir arkadaşım vardı
O da benden daha beter
Gerçek bir sevgi uğruna
Gezmedik köy bırakmadık
Hele bir köy vardı bizim köyün dibinde
Dile kolay dört yıl yollarını aşındırdık
İkimiz de havamızı aldık
Arada sırada tutturur
Hadi İstanbul'a gidelim
Etme eyleme
İstanbul şu an İstanbul değil
Başımızı belaya mı alacağız
Asıl derdimiz köyden kaçmak
İnanmadı sözlerime
İki gün kaldık İstanbul Fatih'te
Gözleriyle gördü feleğini şaşırdı
Zor attık kendimizi köye
İstanbul olmuş kurt kapanı
Her geçen gün daha da daralıyordu
İleride ne olacaktık bilemiyorduk
Bu halimizle bizi seven olurmuydu
Oysa biz ne hayeller kuruyorduk
Maalesef her el attığımız dal kopuyordu
Kokladığımız güller hep soluktu
Nedense gönlümüze göre yoktu
Bir ara öğle bir sevdanın içine daldık ki
Üç arkadaş buluşurduk her akşam
Hakkı arkadaşım çok güzel saz çalardı
Hani övünmek gibi olmasın
Bende tavımı buldum mu
Deymeyin artık keyfime
Hasan'ın da sesi güzel di
Bütün mahalleli
Takıldı peşimize
Herkes bizi dinlerdi
Her günüm gamlı geçer şu zalımın elinden
Ne fayda vardı bilmem bana elin gülünden
Orhan Gencebay'ın şarkısıyla başlar
Bir gün baktım bir köşede ağlayan bir sevgili
Ümitleri tükenmiş beklemekten birini
Hakkı Bulut'un şarkısıyla devam eder
Kara çadırın kızı
Fermanası kırmızı
Kah güler kah ağlarım
Hep kırar belimizi
İbrahim Tatlıses'ten bir demet
Son mektubu okurken hiç elin titremedi mi
Mehmet Bozdoğan ile son bulurduk
Bir de hiç üşenmeden şarkıları türküleri yazardık
Üç defter dolusu
Halen hatıra olarak saklarım
Vay be ne olduğunu anlayamadan
Askerlik geldi çattı
Bu zamana kadar geçen yıllarım
Yalnızca kaldı anı
Gerçek hayat askerlikle başlarmış
Zaten gurbet görmeyen
Askerlik yapmayan
Mahpusa düşmeyen
Ne anlardı hayattan
Adam bile saymazlar
İşte böyle bir insan düşünün
Boşa geçmiş gençlik yılları
Askerlik sonrası ne olacaktı
24.09.2010
Devamı gelecek yazıda
(
299- Bir İnsan Hayel Edin-2 başlıklı yazı
Necmi Yaprak tarafından
25.09.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
