Bir hayat ki yaþam olmuþ çalkantý,

Zaman sýralanmýþ alýþarak safahatý,

Gönüller sanki olmuþ bir bulantý,

Zalimin vurduðu yerlerde izler saklý..

Almýþ baþýný gidiyorlar yaþanan iþte,

Yok ki söylenmiyor hiçbir mecliste, 

Geçmiþimiz katlettiler þimdi gelecekte,

Zevki sefalarýnda alttakiler ezilmekte..

Hepsi bir yol tutturmuþ gider,

Maþayý eline almýþlar hep ezer,

Yükü baþkasý yüklenmiþ öyle gezer,

Sanki hepsini yaptý öylece bezer..

Susmaz her an emredesi gelir,

Kendi kral olmuþ yardýmcýsý vezir,

Ham kavun gibi vatandaþý kemirir,

Dilleri hiç susmaz daima emir verir..

Aynaya bakmaz görmez kendisini,

Kendi aþamaz baþkasýna aþtýrýr bendini,

Sömürür hep garibi azda zengini,

Sanki bir sis kaplamýþ kapamýþ gözlerini,

Ah alýr anlamaz hiç yaþanan yaþamý,

Versen de almaz rüþvet sayar selamý,

Kendi yer, diðerlerine verir bayat salamý

Tek iþi insanlýða kurmuþ bütün kuramý..

Söylenecek sözleri aklý yok anlamaya,

Gerek yok gerçek bu devam yaþamaya,

Dikiþler tutmaz olmuþ artýk yamaya,

Kendisini kaptýrmýþ amansýz bir yaþantýya…

Diðerlerini biraz sen ol anlayan,

Görmüyorsan her þey oluyor talan,

Gör diye göz vermiþ ilahi yaratan..

Bir tek sen deðilsin dünyada yaþayan…