On yýl oldu beni yalnýz koyalý,

Karným doyasýya yemedim anne.

Deðiþen bir þey yok kaya dayalý,

            Eski evine aç geldim aç döndüm,

            Hiç akýllanmadým çok ahmak böndüm;

            Saman aleviyim yanmadan söndüm,

Ara sýra mezar taþýna baktým,

Haline üzüldüm içime aktým,

Kin dolu dünyayý yanýnda yaktým,

            Belki ettiðimi ben çekiyorum,

            Üç yüz altmýþ beþ gün ah ekiyorum,

            Gönlüm topal oldu hep sekiyorum,

Boðuþmaya devam ayný ocaðýn,

Baykuþa tünektir güzel saçaðýn,

Gözümün önünde hayal kucaðýn,

            Bir zaman dediðin çok doðru çýktý,

            Ölmeden zalimler mezara yýktý,

            Gece gündüz dua ettiðim yaktý,

Haram helâl kullar çokça doyuyor,

Allah’a þeytana her an uyuyor,

Herkes çýkarýna uygun duyuyor,

Dursunî duymuyor samýdým anne.

Dursun Yeþil –2009