Yatırdılar Mehmet Ağa’yı sala
Er kişi niyetle, durduk namaza.
Omuzlara aldık, koştuk dörtnala.
Salı da unuttuk, boğaza gittik.
Kuyrukta ayazı yeterli tattık.
Ayranlı ekmeği, orada yuttuk.
İbretlik âlemi görüp, tınmadık.
Ertesi gün bir kez sorup, anmadık.
Mezarlık yanına varıp, inmedik.
Giden yaptığıyla kaldı baş başa.
Bilinmez, gelecek her garip başa.
Kuşlar bile gelmez olacak taşa.
Boğuşacak evlat, sahte gözyaşı.
Göstermelik tavır matemler şaşı.
Sıra gelebilir kırk beşmiş yaşı.
Çıkmasın, diyerek çok sıkıştırdık.
Acı hissetmedik hep tıkıştırdık.
Çalgısız oynadık, tam yakıştırdık.
Alt üst günahları imam temizler.
Mevlit yemeğine gelir semizler.
Bir gün yutmaz olur boru genizler.
Dursunî, çok fazla deşme yarayı.
Mehmet Ağa gördü akla karayı.
Az bekle Azrail bilir sırayı.
Nice Mehmetleri derdik ayaza.
Dursun Yeşil –2008