Online Üye
Online Ziyaretçi
Sonbahar sessizliğinde,
yine gün.
Hazana hazırlanır, yapraklar.
Bir de yüreğim var üşüye, üşüye hazırlanan.
Ama o hazırlanırken hep üzgün, üzgün.
Hazan korkusundan.
Kaçmaya başladı.
Uçar durur gökte göçmen kuşlar ve turnalar.
Soğuyor havalar,soğuyor.
Yavaş, yavaş.
Kış erken mi gelecek ne?
Çayım geldi fincanda.
Kandan kırmızı, bir çay ki görmelisiniz;
Bir taraftan içtim, bir taraftan hayaller kurdum.
Akşamın sonundaki gün batımında.
Yudum, yudum içilen anıları paylaştım çayla.
Bir türlü bitmedi, hayallerim.
Meğer, ne çokmuş.
Geçmişimdeki hayallerime sığmayan, olaylarım.
Olmuyor, olmuyor şaşırdım ne yazsam diye.
Meğer, ne çokmuş yazılacak olan,
konularım, anılarım.
Birinden başlasam, diğeri ağlıyor.
Bir bardak, çayın içinde, aklım.
Hala biraz kalmış dibinde.
Şiirime bunu da yazdım.
Ben yazmayı yazdım ama.
Dumanın çaldığı anılarımı da kaçırdım.
Aklıma getirdi hazan.
Ölümleri, ölmüşleri ve de ölecekleri.
Ölümle sonuçlanır bilirsiniz,
bu mevsimde pek çok hastalıklar.
Anam öldü, hazandan,
ve de kız kardeşlerim öldü, teker, teker.
Son bahar denen hazanda.
Alır götürür ruhumu belki benim, de...