Online Üye
Online Ziyaretçi
Ne köylüyüm ne de şehirli.
Öğlesine garip bir kulum!
Ne tatlıyım ne de zehirli.
İstenmeden giyilen çulum!
Doğuşumdan ebadım bozuk.
Muhtaç oldum, dostlarım tozuk.
Gören güldü, söyledi yazık.
Yen içinde kırıldı kolum.
Akıl başa gelmedi hâlâ.
Yapışmadım sağlam bir dala.
Yayan devam, son çeyrek kala.
Omuz görmez her halde salım!
İşi düştü, ağabey, dedi.
Utanmadı soframda yedi.
Kuyruk yerde, sanmıştım kedi.
Söküp attı, küflenmiş nalım.
Doğacaktır bir sabah güneş.
Yokuş biter, görünür eniş.
Gizli kalmaz aşikâr her iş.
Kıvrım kıvrım yürünen yolum.
Bu dünya bir nazlı gelinmiş.
Nice yürek boşa delinmiş.
Dursunî, tam aptal bilinmiş.
Çıkar çıkmaz kırarmış kılım.
Dursun Yeşil –2008