Cengizin huzur bulduðu baba evi de bugün onun içinde kopan fýrtýnalarý dindiremiyordu.Birkaç kez annesi soru sormuþ da cevap alamamýþtý.Çünkü Cengiz o anda orda deðil hayallerin mutluluk veren bilinmez dünyasýndaydý.Anne de anlamýþtý oðlunun tadsýz olduðunu da yüreði burulsa da içine gömmüþtü üzüntülerini.Tek oðlu eþinin emaneti,yuvasýnýn direði eriyip bitiyordu da elinden hiçbir þey gelmiyordu ona yardýmcý olmak adýna.Ýþte o an annesinin aklýna kýzla konuþmak geldi hem de oðlundan habersiz.Belki kýzacaktý oðlu böyle bir hareket yaptýðýna,olsun...Onun için yapacaktý yapacaklarýný.Gerçi kýzý da sevmiyordu ama,eciþ bücüþ bir yaratýk diyordu ona...

þÝMDÝ KURDUÐU PLANLAR ÝÇÝNDE HAYALLERE DALMAK Sýrasý ANNESÝNDEYDÝ cENGÝZÝN.Cengiz daldýðý hayallerden küçük kardeþinin busesiyle uyanmýþ ve vaktin hayli geç olduðunu görmüþtü.Oysa anne kafasýnýn içindeki tilkilerin kuyruðuyla meþguldü.Gerçi okumuþ bir kadýn deðildi.Bir de okumuþ olsaydý neler olmazdý...Annesine seslendi Cengiz,anne duymamýþtý.Zaman zaman gülüyor,zaman zaman asabileþiyor...bazan da peh...diyordu.

Cengiz anladý ki annesi derin mevzulara dalmýþtý.Onu kendi halinde býrakýp.Kardeþini kucaðýnda yataðýna götürmüþ ve uyuyuncaya kadar ,annesinin kendisine anlattýðý Ayýoðlu Abbas masalýný anlatmýþtý.Tam masalýn sonuna gelmiþti ki kardeþinin uyuduðunu farketti.Olsun rüyasýnda da duyar belki diyerek masalý bitirinceye kadar devam etti.

Masal bittikten sonra,usulce yorganýný çekti kardeþinin,yanaðýndan öpüp odadan çýktý.Aþaðý indiðinde annesi yatsý namazýný eda ediyordu.Bitirmesini bekledi müsade isteyip ayrýlmak için.Biraz dýþarý çýkmak sokaklarda gezinmek istiyordu.Belki...dedi .Belki o gizemli yabancýya rastlarým da laflarýz biraz.

Annesi son kez selamý verip tesbihi eline almýþtý ki,namazýn bittiðini düþündü ve,
-Analarýn güzeli,müsadenle biraz çarþýda dolanmak,açýlmak istiyorum iznin varsa.Hem çok gecikmez ,tez gelirim.Annesi konuþmadan el hareketiyle gidebilirsin dedi.Cengiz sessizce kapýdan dýþarý çýktý.Sahi bu saatte nereye gidebilirdi.Amaçsýzca yola çýktý.Yer yer öfkesi taþýyor yerdeki taþlara tekme savuruyordu ki,son savurduðu tekme malesef yerde çakýlý taþaydý.Ayaðýnýn baþ parmaðý öylesine aðrýmýþ ,öylesine caný yanmýþtý ki abartýsýz on dakika kývrandý taþýn baþýnda.Caný da oldukça yanýyordu.Ayakkabýsýný,çorabý çýkardýðýnda parmaðýnýn kan topladýðýný gördü.Yürümekte de zorlanýyordu.Ýyisi mi hastahaneye gideyim dedi ve hastahanenin bulunduðu tepeye doðru yöneldi...

Cengiz canýnýn yanmasýndan saðýna soluna bakmadan,dere tepe düz gidiyordu.Soðudukça parmaðýnýn acýsý artmýþtý.Þimdi yanýndan bir tanýdýðýn arabayla geçmesini öyle çok istiyordu ki...Ancak beklediði olmamýþ,ne hikmetse hiç geçen araba bile yoktu.Yer yer durarak,karanlýðýn içinde oturarak hastahane yolunda ilerliyordu.Kendi kendine,yaptýðý çocukluða kýzarak.

Rahmetli babasý da çok uyarmýþtý bu konuda kendini.``Oðlum yerdeki taþtan ne istiyorsun,hem ayakkabýn yýrtýlýr,canýn yanar ...``dediðinde onun inadýna belki de meraktan taþlara tepik atar,``Hani caným yanmadý der güler geçerdi.``Ama þimdi caným yanýyor hem de çook...demiþ bu can acýsýyla babasýný hatýrlayarak iyice hüzünlenmiþti.Ama yürüyecek dermaný da yoktu artýk,biraz soluklanmak için kaldýrýma çöktü,artýk ýþýklý yola gelmiþti,ormanlýk alandan ve karanlýktan kurtulup.

Tam kalkmýþ hastahaneye yaklaþmanýn rahatýyla acýyan parmaðýna raðmen yola çýkmýþtý ki,önünden hýzla geçen köpeði farketti.Ürperdi önce,bulduðu yol kenarýndaki taþý eline aldý.N`olur nolmaz ,ya saldýrýrsa diye düþündü.Ama köpek onun farkýnda bile deðildi.Sanki o da hastahaneye gidiyordu.Acýsýna raðmen ve korkularýný yenerek biraz hýzlandý köpeðe yaklaþtý iyice.Dikkatlice bakýnca bu köpeðin Azman olduðunun farkýna vardý.Ne arýyordu burda,hastahane yolunda,yolunu mu kaybetmiþti yoksa...Meraký iyice artmýþtý da,köpeðin nereye gittiðini anlamak için arasýndaki mesafeyi kaybetmeden takibe baþladý.

Evet evet,o da hastahanenin avlusundan içeri girmiþ hatta acil kapýsýna yönelmiþti.Kapýda durdu önce,içeri girmek istiyormuþcasýna bir kaç kez hamle yaptý ama sonra vaz geçti.Her vaz geçiþinde Cengiz gördü ki koridordan gelen gidenler vardý.Ýyice yaklaþtý köpeðe,anlaþýlan bir sýkýntýsý vardý bu köpeðin.

Cengiz kendi acýsýný unutmuþ onun buralara gelmesinin merakýyla köpeði takip ediyordu.Artýk ne olup bittiðini öðrenmenin zamanýdýr dedi ve köpeði ismiyle çaðýrdý.Ýþte o an olanlar olmuþ,köpek bir insan gibi Cengizin yanýna gelmiþ ellerini ,yüzünü yalarken garip sesler çýkararak adeta aðlamýþtý.Bir þeyler anlatmak istiyordu Cengize,ama neydi anlatmaya çalýþtýðý.