Zaman denen tarlaya düştüğünde darısı

Filizlenir acılar mevsim azaba döner

Papatyanın üstünde solar akı sarısı

Özgürlüğün simgesi kendi od’unda yanar

 

Karınca su taşırken, o titreyen diziyle

Tarih tekerrür eder, İbrahim’in gözüyle

Yusuf kuyuya düşer,  Züleyha’nın sözüyle

Ruhta kuraklık başlar, rahmet yağmuru diner

 

Dizlerinin dibinde esir eder vuslatı

Yıldızları söndürür onun zulmü kasveti

Sebebi fasıl olur kaybettirir hasleti

Güneşin yüreğinde bitimsiz akkor söner

 

Adı “hasret” olsa da sureti çekendedir

Bülbülün lal dilinde gülde ki dikendedir

Aslı’dan ayrı düşüp kendini yakandadır

Onun düştüğü yürek makbere canlı iner

 

Öldürmez belki amma kötüsüdür zehirin

Kaybına sebep olur en belirgin zahirin

Şairin çığlığıdır, her yerinde şiirin

Satır satır üst üste binlerce hüzün biner
 
 
 
 
 
 
 
 
( Onu Yazan Kalemin Yazarken Kalbi Kanar başlıklı yazı Gülhun ERTİLAV tarafından 4.11.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu