Çek baba çek,bu nefes de benden,
Gördün ya;bugünün farký ne dünden?
Koþmuþsun bir arpa boyu yol gelmemiþsin,
Durmuþ oturmuþ kaderin,varolduðu günden.

Dök baba dök,tazelensin kadehler,
Bir bilinmez anda,seni ne bekler?
Þu gördüklerin varya,nasýl olsa ölecekler,
Geriye ne kalýr,þandan,þöhretten,ünden ?

Çök baba çök,yorulmasýn dizlerin,
Yürüdüðün yollarda kaldýmý ki izlerin ?
Avarelik tarzý olmuþ,öylesine bizlerin,
Zevk almaz olduk,yaptýðýmýz düðünden.

Bak baba bak,herkes bakarken bize,
Karagöz-Hacivat olup da baþladýk söze.
Yýllar yýlý aldandýk,maskelenmiþ yüze,
Artýk babam aldanmaz;sebebi öldüðünden.

Yak baba yak,herþeyi zehir bunun,
Soluksuzluk hayatýndý,soluklanmaz sonun,
Maya tutmaz bu hamur,çünkü;bozuktur unun,
Durmuþoðlu söylemiþ,sözünü bildiðinden.

Hüseyin DURMUÞ