Belki çaresiz bir çocuktum bir zamanlar.

Gökkuþaðý kadar renkliydi semaya çizdiðim resimlerim.

Ama artýk büyüdüm,

Þimdi nasýr tutu bir zamanlar fýrça tutan o minicik ellerim.

Þimdi ne misketlerim var avuçlarýmda

Ne de toz pembe hayallerim.

Öðrendim hayatým çetrefil yanlarýný,

Çözdüm ne varsa bütün gizli yollarýný.

Þimdi ne çaresizim ne de savunmasýz

Öðrendim artýk avazým çýktýðý kadar haykýrmayý.

Yere her düþtüðümde bir avuç toprak ile kalkmayý

Hayatýn bir ucundan tutunup nefes alýyorsam bende varým.

Yaþýyorum,yaþamalýyým diye nara atmayý.

Büyüdüm artýk ben

Korkmuyorum karanlýklardan.

Hadi söndür yaktýðýn tüm mumlarý.

Beni düþünme nasýl bulurum yolumu diye.

Varsýn kararsýn adým attýðým yollar.

Varsýn su gibi aksýn gitsin zaman.

Varsýn ömrümden çalsýn takvimden düþen yapraklar

Varsýn çoðalsýn saçýmda ki aklar.

Piþman deðilim seni sevdiðime.

Bana bir ömür yeter senden kalan senli anýlar.

Öðrendim artýk avazým çýktýðý kadar haykýrmayý.

Yere her düþtüðümde bir avuþ toprak ile kalkmayý

Hayatýn bir ucundan tutunup nefes alýyorsam bende varým.